/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "kisi")
Eskiden daha iyi olan ve daha kötü olan bir çok şey var ancak beynimiz kötü olanları pek hatırlamak istemiyor. Yine de eskiyi öveceksem: çocukluk ve gençlik yıllarında sorunlarımızı aileye kirletebilme şansımız, karakterimiz çok oturmadığı için çevredekilerin yalan yanlış davranışlarını kendimize yedirebilme şansımız vs. vardı. Bir çok şeyi yapmak daha zor ve zaman alıcı olduğu için sonuca ulaşana kadar daha çok şey yaşayabiliyorduk. Bu insanları cidden mutlu eden bir şey (IKEA etkisi gibi bir şey). İletişim olanakları kısıtlı olduğu için kurulan iletişimler gözümüze daha kıymetli gözüküyordu. Daha cahil olduğumuz ve daha zor bilgi aldığımız için sorunlarımızı ve diğerlerinin sorunlarını daha rahat görmezden gelebiliyorduk. vs. vs.