En ufak şeyi kafaya takan bir insan olarak bunun bana çok zarar verdiğini anladıktan sonra bu huyumdan uzaklaşmaya başladım. Karantina döneminin hayatıma en büyük katkısı bu oldu diyebilirim. Herkesten ve her şeyden bu kadar uzun süre ayrı kalmak hayatımdan çıkarmak istediğim insanları çıkarmak ya da yapmak istemediğim şeyleri yapmamak konusunda beni oldukça rahatlattı. Belli bir ölçüye kadar umursamaz olmak gerekiyor bence. Fazla umursamazlık da sıkıntı oluşturuyor fakat her şeyi umursamaktan çok daha iyi bir şey olduğunu düşünüyorum. Bence umursamaz biri olmak için en önemli adım beklentilerini düşüreceksin hatta mümkünse sıfıra indireceksin. En azından iyi bir şey olduğunda mutlu olursun. Kötü bir şey olduğunda da zaten bir beklentin olmadığı için geçip gider durum.