İş yerinde 33 yaşında bir arkadaşım vardı. Gayet akıllı becerikli bir kadındı ve bir o kadar da güzeldi.
Ancak evlenmemişti ve 30'dan sonra evlenmek istediğini fark etmiş. Aşk evliliği yapmak istiyordu, ancak kısmet olmadı. Sürekli olarak yanlış insanlarda mutluluğu aradım diyordu.
En sonunda ailesi biriyle tanıştırdı onu.
İlk 1-2 ay pek hoşlanamadı. Ancak zamanla alıştı. Evlenmek istiyorum diyordu, hani hayattan beklentisi buydu.
Evlenince işi bıraktı başka şehre taşındıkları için. Dün geldi, çok mutlu çok huzurlu.
Huyu suyu bana aileme uygun diyor. Seviyor musun diye sordum, gözleri parladı.
Normalde çok önyargılıydım böyle şeylere ama, açıkçası bakış açım bir nebze olsun değişti.