/1c1efa38ddf018f79d31bbf5a358752ca3816c0f/53616c7465645f5f40768539aa775a8acb8ff8c627d93ef0a6f8aecae5ab4525ca6c773f17abbff545065a0121609252f49ab0fe71a58eb7e6156f4a2c5388bfbf31a7430d7628f538bef5a860150ed737e1181f582f692601892f556887aab0bce4d81c34471750d7458b4163add49a.jpg "eflayilmaz")
Mum derlerdi galiba bütün parmaklarını böyle avucunda birleştirirdin sonra oraya cetvel hoca bir vururdu, hala acısını unutmam. Çocukken garip bir şekilde bunlar bende travma oluşturmamış anılar çok normal geliyor. Muhtemelen sebebi de ailelerimizin öğretmenlere eti senin kemiği benim sözleriyle bizi teslim etmeleri. Çok üzücü gerçekten küçücük çocuklarınız sonuçta