/e785a9d520b6af32a2913a4f3a13768d5558dcaa/53616c7465645f5f5e0dd6a350e573cce734da933fb898124f0e75496a487b753ef66c8150ef23cbb4087996f15a900cfa251f33cf0f992b4ca0d81656acd7c1ca04d3b8a77d72439fc2e3da3ca6a5f7b33f87c2942f972a75645045a9ef69587382aed9feed5a38c47311e3cb6d375e.jpg "lydia-bad-mood")
3 yaşımda bir hastalık sonucu hastaneye yatırıldım. Refakatçı yasak.14-15 yaşlarındaki çocuklar bütün odaları gezip etajerleri boşaltiyorlardi.Eger birine söylersek bizi döneceklerini söylediler çocukluk aklı çok korkmuştum.Şimdiki gibi değildi hemşireler gaddar ve düsüncesizlerdi.Bazi çocukları beşik olmadığından yatağa bağlamışlardı.O cocuklar o kadar ağrıyorlardı ki uyuya kalıyorlardı.
Refakatçısı olanlar lösemili çocuklardı.Onların çok şanslı olduğunu düşünürdüm.