nykskaos
    Dertliyim a dostlar... Daha önce de evlendiği andan itibaren kaybettiğim iki arkadaşım olmuştu. Biri oldukça iddialıydı bu konuda. " Benim hatun öyle şey yapmaz geri kafalı değil " falan filan. Neyse birlikte eğlendiğim ama sadece arkadaş olanlardandı ikisi de. "Takipten çıkar, asla mesaj bile atma" ya dönmesi iki gün bile sürmedi. Fakat iki gün önce dostum, sırdaşım, ruhdaşım, tek kelime ya da sembolle ansiklopedi dolusu konuyu birbirimize anlatabildiğimiz, özümüzün bir olduğu can dostumun evleneceğini öğrendim. Yumurta deliğe dayanmadan, sorun yaşamadan vedalaştım. Yok zaten uzakta olduğu için sadece yazışıyorduk ama " yazmak " da yasak... Her şeyi yasaklayan, sosyal hayat, arkadaş bırakmayan, eve ve evlilik sorumluluklarına kitlenip özel alan bile bırakmayan, doğal olarak sonrasında birbirini yiyen evli çiftlerle dolu her yer. İnsan; ya sizin hiç mi karşı cinsten doğru düzgün arkadaşınız olmadı? Hiç mi içinizi dökmediniz, hiç mi dertleşip, gülmediniz? Yazık cidden, arkadaşlığın cinsiyeti olmaz. Umarım bir gün bunu anlayacak bir dost edinirsiniz... diyesim gelse de şu anki güvensizlik duygusunun temelini oluşturan faktörlerin de farkındayım ve kızamıyorum. Günümüz insanı ilkel veya antik çağ insanından daha fazla kötülük yapma kapasitesine sahip değil. Sadece, kötülüğe eğilimini harekete geçirmek için eskisiyle kıyaslanamayacak kadar güçlü araçlara sahip. Bilinci ne kadar genişlemiş ve farklılaşmışsa, ahlaki yapısı o denli geri kalmış. İşte bugün önümüzdeki sorun bu. Akıl tek başına yeterli değil.

    Günün En Popüler Başlıkları