/02da4885aebbfd7c07ef78ebb3ba9e6b20728d40/53616c7465645f5fc9f890f53bc7a1b91c81ea2c5d9e03ef1d79a2bdef6a98955682d9cab34c2a11b06cbda3ca3379e6cfcf5674a2446c90831c8256350386a87634bf52565bdd8b32f158b6ab170286ee6757e0f5b6d717ad7802609ba8a9dad1dbbe2c3ec2ad6013ff104f1cc16833.jpg "_umut_")
Terk eden taraf olarak yazıyorum çünkü terk edilen biri kadar acı çektim. Önce bittiğini kabullenme sürecine girmek lazım bu süreç biraz uzun ve meşakatli. Bu süreç içerisinde yine aynı anda başlarında sürekli ağlanmalı ve kendini tutmamalı, daha önce yapılmayan şeyler yapılabilir, kendini öküz gibi yemeğe verebilir veye yemekten kesilebilirsin ki bu normal, bol bitter çikolata ve kakaolu besinler tüketilmeli fakat dönüşü olmadığını kendine sürekli hatırlatmalı. Kesinlikle twitterdan instagramından takip etmemeli, bu kabullenme sürecini zorlaştırmaktan başka bir işe yaramaz. Eski fotoğraflar silinmeli ve onu hatırlatacak her türlü eşya hayatından çıkarılmalı yok edilmeli. Yeni bir diziye başlanmalı ve yeni insanlar tanımalı veya arkadaşlarla bolca vakit geçirilmeli, bu süreci kolaylaştırır. Kabullenip dönüşü olmadığını kesin anladığında zaten gerisi kolay.