/1c1efa38ddf018f79d31bbf5a358752ca3816c0f/53616c7465645f5f40768539aa775a8acb8ff8c627d93ef0a6f8aecae5ab4525ca6c773f17abbff545065a0121609252f49ab0fe71a58eb7e6156f4a2c5388bfbf31a7430d7628f538bef5a860150ed737e1181f582f692601892f556887aab0bce4d81c34471750d7458b4163add49a.jpg "eflayilmaz")
Çok uzun bir süredir yalnızdım. Basiretim bağlanmış gibi asla kimseyle konuşmuyordum, kimse de yazmıyordu. Sonra bir çocukla görüşmeye başladım. Çok iyi anlaştık, birlikte baya gülüp eğleniyoruz her şey çok güzel. Tabii ben geçmiş tecrübelerimden ötürü biraz zor bağlanıyorum. Hemen alışmak istemiyorum ama bu konuda sabırlı davranıyor ve gayet güzel giden bir flört dönemimiz var şu anda. Her flört ettiğim insanı da sosyal medyada ya da arkadaş ortamımda paylaşacak bir insan değilim. Yakınlarım dışında çevremdeki çoğu insanın haberi yok bu durumdan. Birden bana kısmet yağmaya başladı. Eskiden üniversite topluluklarının birinde tanıştığımız çocuk mu dersin, liseden arkadaşlarım mı dersin anlamadım. Bu daha önce de başıma gelmişti bir kere. İnsan bir ilişkiye başladığında niye kısmeti böyle artar anlamıyorum. Birden mi değerleniyoruz? Sizin başınıza daha önce böyle bir şey geldi mi?