/3ee02e158f2bc4e8d9b33235a0df918c713653f8/53616c7465645f5f3c191f90458b63aea171895095c95e4e975f0019eeb3c31893d5896c29baaccaacadcb89888404a62014766198369ecc472097b955252b687f7e905ec6d838e880d57b365ffa79b72b0c5aee537957da1c24565eb87253923157e8b9fe4f40cd0e3a7a767d0bb694.jpg "absurdizm")
Daha çok küçüktüm. Ergenliğimin başlarıydı, hatta çocuktum. O sıralar babamdan yeteri sevgi, ilgi şefkat göremiyordum. Annemle sürekli kavga ederlerdi. Annem de benim yanıma gelip ağlardı. Bu yüzden daddy issuesim olmuştu.
Yeni yıl yeni arkadaşlar derken sınıfta kalmış benden 2 yaş civarı büyük olan bir oğlan sınıfımıza gelmişti. Benden büyük olduğu için direk hoşlanmaya başlamıştım. Zaman ilerledikçe bu duygularım artmış artık ona aşık olmuştum. Sürekli yanında olmak sürekli ona sarılmak, bana şefkat göstermesini istiyordum. Arkadaşlarıma sürekli ne yaptığımızı anlatıyor ondan ne kadar hoşlandığımı dile getiriyordum. Bana o kadar güzel bakıyordu ki oda beni seviyor sanıyordum.
Meğer öyle değilmiş.
Her başbaşa kaldığımızda benden faydalaniyormuş. Ben ozaman ki çocuk aklımla bunları anlamamışım tabi. Hala salak gibi beni seviyor beni seviyor diye düşünüyorum. Bir zaman sonra kardeşim dediğim bir arkadaşım gelip ona çıkma teklif ettiğini söylemişti. Bana dedi ki birde hala seviyorsan kabul etmem yiaaa. Tabi ben sorun değil, sevmiyorum felan diyorum ama kalbim parçalanıyor.
Zaman geçti bunlar askimlar canimlar cicimler demeye başladılar. Ben mutsuzum tabi ama yine benim yanıma geliyor bu oğlan. Yine benden faydalanmaya çalışıyor ve o kadar iğrenç şeyler yapıyordu ki... Ben hala beni sevdiğini onu kullandığını düşünüyorum tabi. Kaç kere astım krizleri geçirip kendimden geçtim bilmiyorum. Ne olduğunu 1 yıl sonra anladım.
Yani şöyle söyleyeyim. Benim ödediğim bedel çocukluğum. Masumluğum, göz yaşlarım, hayallerim, duygularım, arkadaşlığım, sevgim, sağlığımdan oldum. Çocukluğum elimden alınmıştı ne yapacağımı şaşırmıştım. Sonra kalbimi kapatmaya ve kimseyi sevmemeye karar verdim. Duygusuz ve hissiz bir insan..