/a94650202b0558691ed783b3cbf543a085a1acb9/53616c7465645f5f590fe12fca991a590cc17b17661f3fccc62e4387d8f8cc577551725293ac021f5fa0de68d0473904a84b709ab771c0464653f30922461c7cb457881d6aeb39ce0e779e1ad9705cdb4f649417487d92179de4578c192d7e48e38930a366400a5964f91ee09d9bb43c.jpg "gulfemkaya")
Tanıdığım psikolog sayısı 50’den fazla. Psikolog adaylarına girmiyorum bile. Psikoloji lisansında öğretilen ilk şey etik oluyor. Herkes bir can ve kimseye mal muamelesi yapıp para alma kaygın olamaz. Dizilerde filmlerde o kadar danışanına sarılan ağladığında omuz olan seans sonrasında onunla arkadaş olup ilgilenen psikologlar görmete alışmışsınız ki bunun doğru olduğunu düşünüyorsunuz. Psikolog- danışan ilişkisi böyle bir ilişki değil. Danışanınla arkadaş olamazsın. Danışanından gelen hediyeyi bile kabul edemezsin. Bu etik kuralların sebebi ruhsuz olmak değil. Senin ona sarıldığın ya da arkadaş olduğun durumda seni psikolog olarak görme ihtimalini azaltıyorsun, sana kendini daha az açıyor daha da önemlisi psikolog olarak sen yetkinliğini ve yeterliliğini kaybediyorsun objektif bakamıyorsun. Hiç kimse psikologa gidip kendi çabalamadan bir tedavi ya da terapi göremez. Dünyada en çok kullanılan terapi yöntemi bilişsel-davranışçı terapi. İstersen bi araştır. Terapide en büyük görev yine danışana düşüyor. İçini göremediğimiz bir beyin ve ruh yapısını kimse sihirli bir değnekle tedavi edemez.