/a69e65b86af153936b8c1b04cde8cf92a95c181d/53616c7465645f5f5319435c4ca82ef197e54195bc4116f4e9bd8a03f2cf363595e58fe844ec7d20bc95719c703b38c5fd318043bbd2fd634dce3376e3ed06cdc2a5d71cfd464a87771bf0d5d3b65f6735e6bfd4d55a328b1e9f2ddfe62f70723df9452c464e60387a3db9f63b0997f2.jpeg "yagmur_ults")
Birazda vicdanla alakalı. Korunmayı bile çok görüp “Amaan aldırırım ne olacak” diyenler var veya eşine kızıp intikam olsun diye çocuğunu aldıranlar... Öte yandan uzun zamandır çocuk sahibi olmak isteyen ama çocuğu anne karnında sakat geliştiği için aldırmak zorunda kalanlar var. Sonuçta o çocuk doğunca çok zor bir hayatı olur hatta belki annesine “Beni neden doğurdun?” diye sorabilir de. Tabi korunmaya rağmen genç yaşta “yanlışlıkla” yapılan çocuklar var (daha kendi sorumluklarını alamıyorken çocuğa zaten bakamazlar ve çocuk yetim büyüse bile hayatını hep sorgular). Peki ya tecavüz eseri olan çocuklar? Kimse karnında bir tecavüzcünün çocuğunu taşımak istemez ve kimse tecavüz eseri bir bebek olarak dünyaya gelmek istemez. Demem o ki insanları yargılayıp “Günaha giriyorsun o çocuğu sırf keyfin için aldırarak” demek yerine onların gözünden bakmak lazım. Empati çok önemli. Yukarıda da dediğim gibi öylesine saçma sebepler için de çocuğunu aldıranlar da var (örneğin intikam için) ama gerçekten buna mecbur kalanlar da. Kimsenin ne yaşadığını bilemezsiniz.