/1fbbafb561aa003f9c4ad092a1a9aa1ad186a20e/53616c7465645f5f53b1d2c34039671ef1d520ff9e9dcfd3595bffeadafdfd31d2973fe2e7df8e8bfbcdf721f4ffbd9535ef83f9496c491b561bb2441554235047a01efd65fa30705a529fd53d22dc3332774738c73520502c36ce34c7a7744283bd805cd46f3c7fe9e6c3e98824e68e.jpg "yusufusludur")
herşeyin fazlasıyla yorucu gelmesi gün içinde konuştuğum her insan tüketiyor beni aslında hiç bir şeye tahammülüm kalmadı ama hala gülebiliyorum mutlu olabiliyorum bazen, yani depresyonda falan değilim ama sanki bir ölüyüm sadece nefes alıyorum aslında kimseye güvenmiyorum duygularım var ama yok gibi lan bir insan aylarca ailesinden uzak kalıp özlemez mi? bir insan hiç aşık olmaz mı? hiç kimseye güvenmez mi? bir laf vardır bu zamanda babana bile güvenmeyeceksin diye evet ben gerçekten de babama bile güvenmiyorum bazen sanırım bu sebeplerden dolayı intahar ederdim denedimde zamanında ama 3 çeşit toplamda 20 adet antidepresan yeterli olmuyormuş edeceksen paşa paşa keseceksin bileğini ama etmem pes edemem umudum var