/9da9b10236e1d718a320caf931c0e7b5d0bf5472/53616c7465645f5f46a208675bd07a71f14bdf8d818483bc867865306e93090a796d03163d400eb4a11ca9932fe5e157d6ed3e162a454c4f18069000feec0632b18af14cd8e9999cb05a8ebd849f86b5b04b06e05082b2e883eb7f56f21d8619125434161e146b21efb045378d40b4de.jpg "amakafamiznasiguzel1")
ÜŞENMEDİM YAZDIM, OKUYUP OKUMAMAK SANA KALMIŞ :)
yalnızlığın vücut bulmuş hali karşında duruyor.
yaklaşık 10 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum (hem evlerimiz ayrı hem yollarımız), gerçekten dostum diyeceğim kişi sayısı 3 falandır herhalde, sevgilim veya partnerim yok, evimde tek yaşıyorum... yani anlayacağın baya yalnızım.
bunun üstesinden gelmek öyle kolay değil haklısın. ama bir süre sonra alışmaya başladım ben. çevremdeki çoğu insan evli, hatta çocuklu örneğin. kesinlikle olmak istemeyeceğim bir durum evli olmak. özgürlüğüm var bir kere. kendileri de benim yerimde olmak istediklerini söylüyor. ofisten çıkıyorum direkt eve geliyorum çoğu zaman yemek bile yapmıyorum kahve, kitap gün geçiyor bir şekilde. sonra yine aynı döngü....sıkılmaya vakit kalmıyor yani. bazen kahvemi termosa koyuyorum tek başıma bir parka falan gidip oturuyorum biraz öyle vakit geçiriyorum.
sonra buna alışıyorsun işte. o rahatlık sana cazip gelmeye başlıyor. en azından öyle olması gerekiyordu yani :) kabullenilmiş çaresizlik mi dersin artık ne dersen.
ayrıca eminim vardır hayatında birkaç kişi bile olsa. insanlar gelir geçer, buna çok takılmaman lazım. onsuz yaşayamam dediğin insan gidince bi bakarsın aslında hayatın onsuz daha iyiymiş, o olmadan da mutlu olabiliyormuşsun. ben çok kayıp yaşadım. biyolojik olarak ölenler dışında bir de benim kafamda öldürdüklerim var hatta. onları ilk kaybettiğimde psikolojim bozuldu, elimden bişey gelmediği için kendime kızmaya başladım. ama bi şeklide kabul ettim yokluklarını yoluma devam ettim. benden önemli mi? asssllaaa ;) sonra yenileri geldi onların yerine, onlar da gitti... ve bağışıklık kazandım.
kimseye ihtiyaç duymadan yaşayabilirsin. kendine yeni bir uğraş edin. resim, müzik, spor... mutlu olmak için neden birine bağlı olasın ki? ya da üzüntünü bastırmak için? kendim espri yapar kendi kendime eğlenirim. aynanın karşısına geçip ağlarım çoğu zaman. kimsenin gelip gözyaşımı silmesine gerek yok. ağladıkça açılırım. bi sigaramı yakar biramı alır balkona otururum. kendim içer kendi kendime kadeh kaldırırım :) sesli sesli anlatırım neyse derdim, sanki biri dinliyormuş gibi. max 2 gün, sonrası bi bakmışsın unutulup gitmiş.
mutlu olduğumda da aynı şekilde. kimseye anlatmam, nazar değdirir kıskançlık yaparlar. insanlar kötüdür. genellemenin anasını ağlattım evet doğru. ama elbet bi şekilde üzer seni herkes.
yalnızlık tek vefalı dostundur bunu unutma :)
<iframe class="dio-embed-iframe" data-dio-embed="1216971" src=" https://dio.onedio.com/embed/dio/v1/1216971
" width="100%" height="200px" style="max-width:600px"></iframe>