/d130fd648bbf8435b07a98e926f831ce50c9e141/53616c7465645f5f5acf1a7d5b25d9134193aad30079799edf222ba09741eeb7262bb4193e0335c938b45036c08c02f58bf7cdea6ce7667eeeea4490b2911570f72feda6c48d95df91f8ca72b80ec2ba6a6b0c0c9d8513ed5508d3bbc2431127843d8ea93d379e63e6f1129f1567a7da.jpg "bendemistimama")
Sabah yine erkek kalkmisti bizim oglan direk yataga atladi, annesi ile benim ortamiza. Her sabah oldugu gibi hedefi beni uyandirip oyun oynamakti. Burnumi sıktı kulagimi cekti derken basardi uykumu kacirmayi. Oysaki bir gece once cok yorgun bir sekilde pazar sabahi sevinciyle uyumustum. Elimi yuzumu yikadiktan sonra kapida oglani gordum elinde ayakkabilar. Bu beni disari cikar demekti. Annesine soyledim biz ekmek almaya gidiyoruz diye. Oda gurultuden uyuyamadi. Kalkti. Bende cayi koyayim bari dedi. Onu optuk. Ciktik evden. Biz oglanla yavas yavas firina dogru yuruyorduk. Bu arada yolda ona etraftakileri tanitiyordum. Ekmekler sicacikti. Oglum kasiyer kiza guluyordu. Kiz ogluma. Geri donus yolunda o sicak ekmekten parcalar koparip atistiriyorduk. Kediler bile yiyordu ekmekten. Dalmistik bizde onlara. Annemiz balkonda bizi izliyormus. Biz anladik gec kaldigimizi, annemize gulumsedik mahcup mahcup. Yukari cikinca kapinin onu mis gibi tereyagli yumurta kokuyordu. Iceri girer girmez oglan annesine kostu nende ayakkabilari ayakkabiliga koydum.