/4dd5085e0a20fb7074c64350f298ae25ffc60192/53616c7465645f5f915642fad1a24f2c68a0156153e8c9f7181fc4e63527d7ddf3ae75fc28b17bfdece39053e281e09d6bb96398eb264e51f871cc15974842141862773abe06aace71abcf6ab2a434e59cea656eb19aef8470e7061071d485eb776ac59deae1ccb8135cb3269c5461ea.jpg "herseyinaktivisti")
Derin bir hayal kırıklığı. İnsanlara zor bağlanan biriyim. Üniversitede birine güvenme gafletinde bulunmuştum. Çok mutluyduk güzel bir ilişkimiz vardı filan. Sonrasında bir anda tepetaklak oldum. Aldatıldım, aşağılandım kendimi çok değersiz ve kötü hissettim. Oldukça karmaşık ve bir tık film gibi olaylar oldu. her ne kadar dilim onu istemese de aslında kalbim istiyordu. Bazen kendi kendime itiraf edemesem de onunla tekrardan birlikte olduğumuz günler hayal ederdim.
Hiç ulaşamadım, hiç konuşamadım. Hiç hesaplaşamadım.
2 yıl sonra çıktı geldi bir anda. O kadar heyacanlıydım ki içim içime sığmıyordu. Elbette ki pişkin pişkin özür dilemedi ve kendisinin de çok kırıldığını filan söyledi. ama barışmak istiyordu, orası ayrı.
Ne yapacağımı bilemedim. Annemlere filan nasıl kabul ettireceğimi düşünerek ayrıldım bulunduğu şehirden. Ancak ona bakarken bir şey hissettim daha önce hiç hissetmediğim bir şey. Kırgınlık değil, derin bir hayal kırıklığı.
O aslında benim sevdiğim, istediğim biri değildi. Karakterden yoksun biriydi.
Tek isteğim hesaplaşmakmış meğerse.
Her ne kadar zorlasam da kendimi asla içime sindiremedim onu. O hayal kırıklığını atamadım. Geri dönüşü olmuyor bir insan gözünüzden düşünce.
Başlığı "aldatıldığınız halde çok sevdiğiniz birini tekrar hayatınıza sokarken ne hissettiniz?" diye düzeltir misiniz editörler?
/0c6cbcac30511ac77625bfb383a3e1b9f64dd246/53616c7465645f5fd3c79624d3641bfa88fc51741f6697753a3451e5954c74b7311437c69c17976e180e605ad4271b7f6dbc6c9597615acbda7c461021d77a7e7fbabeec85ecdc93ed7daf7de2ad9623dec383fd9f959326823a5d1b084c9e8ae3064607c1578dce5ea04904a405615b.jpg)