/53d463c4a80bbc4478ae14519d40c9e97b39f9c6/53616c7465645f5f3086ab8ca8105d70845e2121588a3399d38678d924157360dbf060886fa173abe5061d93e5eb415bd18d3daa14569346fbee49591c18a64382f904540f17804d0c09f6372b56592806bc0f92ad90643ce88fdac38cedb80b86327e6b426dbb6f34be0fb060362560.jpg "roxannee-")
Gerçekten olmadık mı olduk da farkında olmadan yaşayıp atlattık mı emin değilim. Her şeye rağmen hayat devam ediyor. Ama artık film izlerken insanların maskesiz sokaklarda geziyor olmasını tuhaf karşılıyor olduğumu farkettim. Yani baya baya bu süreci kabullenmişim farkında bile değilim. Ama en çok maskesiz dışarı çıkmayı, sevdiklerime korkusuzca sarılmayı özledim. Dün şehir dışından geldim ve arkadaşımı özlediğim halde ona sarılamadım. Bu beni gerçekten üzdü.