/02da4885aebbfd7c07ef78ebb3ba9e6b20728d40/53616c7465645f5fc9f890f53bc7a1b91c81ea2c5d9e03ef1d79a2bdef6a98955682d9cab34c2a11b06cbda3ca3379e6cfcf5674a2446c90831c8256350386a87634bf52565bdd8b32f158b6ab170286ee6757e0f5b6d717ad7802609ba8a9dad1dbbe2c3ec2ad6013ff104f1cc16833.jpg "_umut_")
Özeleştiri yapayım bakalım
Evden çıkıyorum, kendimi maddi olmasa da duygusal mağdur olarak görüyorum ama çok değil, kötümserim evet, kimseye öykünmeye çalışmadım ve zaten bu yüzden hep kaybediyorum... başlık 5 ti ama 1 tanesi kaçtı herhalde. neyse. Sonuçta yine mutsuzum yine mutsuzum.
Diğer arkadaşlar gibi bu lanet ülkenin maddi sıkıntılarını da bir kenara bırakırsam ben hala mutlu olunacak bir dünya görmüyorum.
İnsanların samimiyeti, hoşgörüsü, çıkarcı olmaması, gerçekten sevmesi, sevgiyi anlaması, duygulara önem vermesi, yardımseverlik, iyi niyet..bunun gibi şeyler. bunlar yok. Kalmadı. Tükendi resmen suyun altındaki oksijen misali.
Kalanlar mı ? kazık atmak, maddi manevi çıkarcılık, dünya malında açgözlülük ve gözü doymamazlık, ahlaksızlık, yalancılık, iki yüzlülük, intikam, güç arzusu, süper ego, bencillik, şiddet...bu liste de uzar gider.
İnsanı insan yapan diyemem belki ama insanı başka insana iyi gelecek özellikler göremiyorum ben artık insanlarda. Bu yüzden mutsuzluk kronik değil bu tip insanlar kronik bu dünyada ve böyle olduğu sürece de mutsuzluk semptomunu her zaman kronik olarak göreceğimizden eminim.