/6e3805cfe461e7ebfcfc85661a04580de82849cd/53616c7465645f5f38156849b4fb09013b21e1c776aa77eee88d07ba4adf3b16b7f00b3bbf68f007d875b519ffad14fd854018b41a0a0e9cc0a0f5012b5adde4a0c40c1b32fe5c4905e0baf497772c96c2ef7b7ddaa3cefa42631907bc3057e1cb88ce76a7569150ad0ca1913d87342a.jpg "felsefibiloderler")
Çocukken evde ve dışarıda şiddet sonucu kekeme olmuş biri olarak konuşuyorum.Uzun boylu, şişman bir dev kısaca bir ucube olarak görüldüm ve insanlar hep benimle uğraşırdı, hep beni devirip prim yapmak istediler bense hep kibar ve kimseyi incitmek istemeyen bir çocuktum.Meslek lisesinden sonra ilk yıl üniyi kazanamayınca babam evden kovdu git çalış dedi ama ben iki kelimeyi bir araya getiremiyordum, insanlarla konuşmayı istemiyordum ve ağzımı açtığımda rezil olacağımı bildiğim için korkuyordum.Toplam 7,5 yıl civarında hizmet sektöründe çalıştım.2 yıl kırtasiye, 4 yıl kafede nargileci olarak aralarda hostluk, bodyguardlık falan da var.Çalışırken psikolojimi ve kendimi değiştirmeye karar verdim.Kırtasiye de kitaplar okudum, öğrendim ve uygulamaya geçtim, zor olsa da kekemeliğimi yendim ve spora başladım, sadece fiziksel olarak değil sağlığım için de yaptım bunu.Şimdi üniversite 4 öğrencisiyim.Hayat kolay değil, her seferinde düşsek de kalkamasını bilmeliyiz tek ihtiyacımız olan umut...Kimsenin ölerek kolay yolu seçmesine gerek yok.Kazandıklarımıza 1 ev 1 araba almak zorunda da değiliz bu kişisel bir tercih ve hayat sürprizlerle dolu yarın ne olacağını bilemeyiz, yaşamamız gerek.