Bir tane kız arkadaşım vardı. Kız baya hoşuma gidiyor ama direkt yaklaşsam sıkıntı olacak gibi geldi, amacımı belli edersem yani. Arkadaşça yaklaştım, yardıma ihtiyacı olduğunda ediyorum, onu çok iyi dinliyorum, problem yaşadığında çözmeye çalışıyorum bir dost gibi. Zamanla güvenini kazandım, her derdini anlatır, her sorununda yanıma gelir oldu. Derken arkadaşlık ilişkimiz ilerledi.
Beraber vakit geçiriyoruz, her şey güzel. Biz biraz yakınlaşır yakınlaşmaz sevgilisi olduğunu anladım. Onunla ilgili sıkıntısında da bana geliyor. Elimden geleni yapıyorum güvenini kazanmak için hiç yoktan harika bir dinleyiciyim yani.
Pusu kurmuşum ama ayrılmalarını bekliyorum. Derken o gün geldi. Bunlar büyük bir kavga etti ve ayrıldılar. Yanında kim var? tabiki ben. Hiç bırakmıyorum. Öğrendim ki başka bir kız olayı var. Benimki darmadağın oldu.
Neşelen biraz içelim eğlenelim kafası yaptım. Ondayız içtik baya, bu tabi depresif ve tam bir yaralı ceylan. İyice içtik sarılmalar dokunmalar şakalaşmalar falan, baktım bi yerde baya yakın bir konuma geldik. Saçlarını okşadım yanağına dokunuyorum uzun uzun gözlerine bakıyorum. Gardı düşük yavaşça yaklaştım buna. Dayanamadı öpüştük. Ordan sonra da geriye dönüş olmadı tabi, iki ayın sonunda manita olduk.
OLUYOR arkadaşlar. İyi bir plan ve doğru zamanlama ile her şey oluyor :D