/3f29b94af118c35a4262fd40ec784376a26c07ca/53616c7465645f5f54570809b36a18afe3f0d8ff2ee7bfcc8568c8afb258a8fa72fe4a2fd397e2c8847094ceef3b866f465dc85f5a27f2af54bf203a8b0068d1e2c02f7881cdbe9f04b31a607a43ff40d9e60b0f5b806ac1c2f659ef9b1dda82d25b3ef25e7d1663687e4c054365aa54.jpg "detokssuyu")
Lisede çok yakın bir arkadaşım vardı. Kardeşim gibi görmezdim ama ona bir şey olmasından çok korkardım, benim için çok önemli bir arkadaştı. Onunla vakit geçirmekten çok hoşlanırdım. En keyifli sohbetleri onunla yapar, her anın tadını çıkarırdık. Bu kadar yakın olunca duygularımız arkadaşlığın ötesi ama aşka ulaşmayan bir noktaya evrildi. Artık ona arkadaşım diyemiyordum çünkü duygularımı arkadaşlık kelimesi karşılamıyor az geliyordu. Bu duyguların aşka giden yol olmadığını bile bile bir ilişkiye başladık. Sonuç ne oldu dersiniz. Tabii ki hüsran. Çünkü birbirimize aşık değildik bir ilişkiyi yürütecek yoğunlukta da değildi duygularımız. Olmadı. Yani ben ilişkilerde arkadaşlık olaylarına pek inanmıyorum. Aşk olmalı, romantizm olmalı.