/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Ego ile özgüveni ayırmak lazım. Egoda bencillik vardır, narsisizmin kendisidir, her şeyde 'ben, ben, ben' dersin. Bu da hem çevrendekileri yıldırır, hem de seni yaralar. Zira herkes bilir, hiçbir insan mükemmel değildir, sen de kendini kandıran bir zavallı olarak görünürsün. Özgüven ise zariftir, gerçekçidir, kendine güvenirsin ama ben demezsin, güvenin yapabileceklerine dairdir, bunu da yaparak gösterirsin. Yaşın dolayısıyla her şeyi ekstrem yaşamak istiyor olabilirsin ama dünyanın senin etrafında dönmediğini unutma, bunu bildiğin an ego uçar gider zaten. Zarif özgüveni seç, laflarınla değil, yaptıklarınla var ol.