/c34f56139542a89f048b12d8fffc265e1af65629/53616c7465645f5f93d96ed137eabec98f2cc2a67adccf8b174cdeb40047215839f3d3e078008de2b2bc23242694825ce6e49d99caa7b99605dc5f881040962559921a579fd7d73f5908ac478bffdbc61877971b675df11ddf523bc7f73dd0e6eba35a5a2b0a844e9076b4a0ea9ed215.jpg "cansu-bicen")
İlkokulda sınıf arkadaşlarım resim kursuna giderdi, ben gidemiyordum. Evimin alt katındaydı. Kursa zengin arkadaşlarım giderdi. Cama yapışıp onları izlerdim, öğretmen kıyamayıp içeriye almıştı birgün. Siyah Amerikan kağıda silindir şeklinde pahalı pastel boyalarla resim yapmıştım. Hala gözümün önünde o anlar. Benim için küçüklüğümün ulaşılmazı zenginliği resim malzemeleriydi. Hiç siyah resim kağıdım olmadı :) Sonra büyüdüm, güzel sanatları dereceyle kazandım. Çocukluğumun zenginlik sembolü olan renkleri reklamla birleştirdim. 10 yıldır başarıyla yürüttüğüm kariyerimi cama yapıştığım günler “ben de yapıcam” hırsına borçluyum. Bazen fakirlik iyidir, diri tutar :)