/cb3d3c9e00567558e12913fdd7242abb199517b7/53616c7465645f5f3aff6045b752cb0f6d46ab6326eda90b89bdf88c13426facb4c408ef73049f5ac975bb11d711a172591896ba573d31e90a47be1a77386db23c0416e66e79f0ae5510f9f3bc0c7d7ced742806c5adbe6a3852774b9487d42f9bda943d58a05ca09d5d0dc48776d39c.jpg "dipsiz")
İnsanlara hep iyi niyetle yaklaştım, çıkarsızdım. İnsanlar bunun karşılığı bana kazıt attılar, iftira attılar, beni küçümsediler. demediğim şeyleri demişim gibi lanse ettiler. İnkar ettim demedim desem de dedin dediler yani iftira atmaktan çekinmediler.
Şu an insanlara karşı çok önyargılıyım. Biriyle konuşmaktan derdimi sıkıntımı paylaşmaktan çekiniyorum.
Ben kimseye iftira atmadım, kimsenin demediği şeyleri demişler gibi lanse etmedim. Bunlar neden benim başıma geliyor. İnsanlara karşı inanılmaz öfke doluyum. Kimseye güvenemiyorum bu durum beni paranoyaklaştırdı.
Kuzenim arıyor, telefonları açmıyorum çünkü korkuyorum ya ondan da kazık yersem diye neden yemeyeyim ki.
Kimseyle konuşmuyorum daha doğrusu konuşamıyorum. İnsanlar yüzünden iyice psikolojim kötüleşti. Bir daha aynı şeyleri yaşarsam yine iftira atılırsa demediklerim denmiş gibi lanse edilirse elimden büyük bi kaza çıkabilir. Yerimde olsanız naparsınız