/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "gregory_")
Bebekken söylediği ilk kelime ve o anın yarattığı sevinç hala aklında. Hatta o dünyaya gelmeden dahi duyduğun heyecanı hala hissediyorsun. Arkası kesilmeden gelen nedensiz ağlamaların yarattığı tedirginliği de... Zaman çabuk geçiyor... Geçmiş bu kadar yakınken 12 yaşına ayak basacak biricik evladın. Fakat evinin önünde ölü olarak buluyorsun. 'İntihar' deniliyor. Ya da biraz daha yaşayabiliyor evladın 23 yaşına kadar mesela. Başka bir ülkede, çalıştığı evde ölü olarak bulunuyor. Şüphelilerin bürokrat ve yönetici olması nedeniyle dosya kapatılıyor...