/857b4eec8e17b0b3c8855b89b592722a14f84c4b/53616c7465645f5f3c610e765645e6580936ae0048f608c984caf9557309a6cf104e6dba05d3b90e9f564573b5e1e19ae6a3776325805d845714af1c92405e96bc6b2fa1948b73fe9f8e031c0b04088dbbe6a572bff8551917467e207a84f1859c036ab24f29ca648a6fa3ec110892db.gif "adeepbreath")
Diyanet işleri reisi bugüne kadar gördüklerim içinde hoşgörüden mutedil dilden ve nezaketten en uzak başkan bu çok açık, ancak bir insanın varlığı karakteri her ne olursa olsun, doğru söz değerini yitirmez. Hutbede bahsedilen konu tamamen doğrudur, vakıf kavramının tarihimiz boyunca ayakta kalma nedeni de vakıf malikinin iradesi yönünde kullanılması şartının yerine getirilmesidir. ezcümle, adam doğruyu söylemiştir. peki o doğru, doğru zamanda ve doğru yerde mi söylenmiştir? Hayır. Bu da diyanet reisinin başta söylediğim karakter yapısıyla ilgili durumu. Ayrıca; hutbede kılıç ve iki yeşil sancağın altında oturması bizim asırlar öncesinden gelen bir ritüelimizdir. bir kesmin şaraba ekmek batırıp yemesi nasıl bir ritüelse fetih sonrası hutbe okunan yerde bu da çok eski bir ritüeldir. Ayasofyayı açıyoruz namaza gel diye davetiye göndermekse, tam da bizim müslümanlığa uygun bir tavırdır. orda okunan ezan zaten bir davettir ayrıca sen gel sen gelme diye millete davetiye göndermek, nadanlıktır nobranlıktır ve göstere göstere şu güzel dini ucuz şeylere alet etmektir. bu kadar.