/a6c117197352a9eb57712b4ed8f648a281283e5c/53616c7465645f5f55ab9cae5f3ad252cbf1487f9bb4df51852045c45cd3b32e77ccbdb1e60645510ac02cb27bea1763470613656abba7f62e24127beede3e6b8742494a175018d7badfbfba19100e563ca573d8e69cae08a151d222bd64af0751fbcdcd6d93e101083586fd96068eec.jpeg "inisan")
Fen lisesineden 2019 yılında mezun oldum. İnanılmaz yüksek bir rekabet ortamı vardı. Her ne kadar dersle ilgili bir insan olsamda bazi ailevi sorunlar yüzünden doğru dürüst kafamı derslerime veremedim. O kadar mutsuzdum ki okuldan gelir gelmez yatıyordum. 45 kilo çıtı pıtı bir kızken birden kilo aldım ve 65 kiloya çıktım. Derslerde sadece uyudum. Ben bin türlü dertle boğuşurken arkadaşlarım eğleniyor kafelerde takılıyor aynı zamanda çalışıyorlardı.Okulda sonucuydum. İdare velimi çağırıyor beni kötüleyip geri gönderiyorlardi. Lise sonda durumlar biraz düzeldi fakat temel doğru dürüst oluşmamış ki ne kadar çalışsam da yol alamadım. Birçok arkadaşım ilk seneden Tıp Diş ve birçok güzel fakülteye yerleşirken ben ailevi baskı altında ezile ezilen mezuna kaldım. Ailem hayatımda hiç yapmadığı baskıyı o sene yaptı 200 bin sıralama yapmıştım. Benim için zaten tramva gibiydi. Bide üstüne sanki mükemmel bir lise hayatı geçirmişim de kazanamışım gibi üstüme üstüme geldiler. Annemin beni aşağılamalari gizli gizlı sınavın hemen ertesi günü başladığım o kütüphane. İntihar etme düşünceleri. Belki basit gibi gelebilir. Ama 17 yaşında bir genç için biraz ağır. En yakin arkadaşım beni aradı Mavi gitmeden görüşelim diye. Bir kocaman paket yaptım kitap alacağım paramla ona yemek yedirdim etim ne buldum ne sanki paketin içinde A dan Z ye ihtiyaç malzemeleri vardı. Şampuanın şişesinin rengine kadar paketle uydurdum aptal Mavi işte aptal sonra gidip oturdum hediyesini verdim. Açmaya tenezzül etmedi hamfendi hazretleri. Oturdu sadece konuştu her zamanki gibi dinlemedi sadece konuştu. Ben sadece dinledim safım ya aptalım ya bana döndü sen kaldın demi ama herkes sıralamasını düşürüyor kimse mezuna kalıp kazanamıyor dedi. Sesimı çıkarmadım. Moralimi bozdu. Bana tonlarca laf soktu her zamanki gibi yutup sesimi çıkarmadım. O da defolup gitti. Bazen dershaneye giderken Tıp kazanan arkadaşlarımı görüyordum selam bile vermiyorlardi inanır mısınız? Bu muydu dedim. Lanet ettim kendime bunlar kazandı sen mi kazanamadın dedim. Sonra çok sevdiğim iki insanı verdim toprağa tonlarca sorun resmen okuduğumu anlamiyorum ama gecelere kadar çalışıyorum çok eksiğim var cook. Bin türlü bela dert sıkıntı bu sene de iğrenç bir sınav verdim 100 bin civarı gelecek en iyi ihtimalle. Gine kalacağım bu sene 3.senem olacak. Yaşim 20 olacak ama olsun . Bunların olmasını ben istemedim kalıyorum tüm baskılara ve ezmelere karşı. 30 yaşında bile olsam hayallerim için savaşıp etrafımı iyi niyetli insanlarla çevireceğim.
/b3a512889095a8b0a23921b50baabee81b47f9da/53616c7465645f5f948197c4afd441575cc3f4bb6121db04caa4c412d65e0d8a48188a19b6ef96495f44ac6324e67673d23bfa26d2239679290f4db60c38a8057548ca5d3400cc001f5675ff1bad3bf49187a6a0f0c0cf55ab73bbb3b48398c6f43a1c126eb755500a66c7102ba5bc3d.jpeg)