/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Asker ailesiydik biz bizimkiler ayrılana kadar. Akrabalarda da var asker bireyler. Genelde bu tür ailelerden daha tutucu, daha sakin ve ağırbaşlı olması beklenir. Fakat tuhaf olan durum; bir Nazi disiplinine sahip olmamıza rağmen özel/sosyal hayatlarımızda hepimiz delü füşşeğiz. Aynı saatte yatılır, aynı saatte kalkılır, evdeki-dışarıdaki işler büyük titizlikle yapılır, en ufak pürüz kabul edilemez. Ama sosyal hayatta da çılgın atılır. Kimse kimsenin ne yaptığına karışmaz. Düğün-bayram-partilerde çatır çatır oynanır. O apoletlerin ağırlığı kaybolur özel hayatımızda. En büyük şansım ve şanssızlığımdır bu aile. Başkasıyla aynı evde yaşamama ses etmeyecek kadar free bird, benden bir korgeneral çıkaracak kadar katı disiplin. Hoş geldin yâ şehr-i borderline.