/5044547b1911eed1e252ce7cf0f0a153e1d278c2/53616c7465645f5f652dfddc434da58a03f75b633d0dbb224c567deb986418c120dfbc1934a86a3b9bc4fa403b8ef695d48d553b0e131ecd8739091d6589b2be083ea3861f6dfc03887ac161b955528d19fef2b6e3ab9da65ddecf98a0ec14ed0e96f6ecb2ddcd935034b8c15ed18163.jpg "fuind")
Genelde şöyle düşünüyordum:
Yeryüzünde kaç tane insan var? Milyarca. Bu da milyarlarca değer yargısı ve milyarlarca potansiyel eleştiri demektir.
Ne yaparsam yapayım mutlaka eleştirileceğim, kaçış şansım yok. Ölmekte olan bir kediyi kurtarsam kesinlikle birisi çıkıp bıraksaydın da ölseydi diyecek. Di-ye-cek. Çünkü onun dünyası, dış dünyaya baktığı pencere, kafasındaki anayasa bambaşka.
Hayatımı başkalarının değer yargısına göre şekillendireyim de herkes beni sevsin desem, mümkün değil sevmeyecekler.
Mümkün olan tek şey kimseye zarar vermeden kendi doğrularımla yaşamak ve mutlu olmaya çalışmak.