/a5acb54846baf9d7e82cc00914d634524be13ce0/53616c7465645f5fce93a229d3a369a2d669494de191f4f508749fe92e82dc9c03dea5c789a483d387f8de8588456e073d56f968dd1ae904d84edab958f265b5c8ef75f12f9012aa9c37072aa4ce02f64bdd08e71bbfa07b1e6862f258c2532e56a6aa71aa27ae0aa1bf1803ec23da93.jpg "kisidegildisiii")
Sanırım üç beş sene önce, anksiyetemin tavan yaptığı dönem, psikiyatra gittiğim andı. Yaşadığım onca kaygı ve acının ortasında durup her şeyi anlatamak istemiş, ama tek kelime dahi edememiştim. Sadece ağlayarak ve yalvararak nolur bana yardım edin dediğimi hatırlıyorum psikiyatra. O an ben tek kelime etmeden beni anlasın istemiştim sanırım, anlatmak bile ağır gelmişti artık.