/ff2c001272d9a26c10ec735ef3dbed495ceeb3bd/53616c7465645f5f2ecc0a24c715b3011d85fd7b1416249d9780dd72e63ad36d5ee53b408fbd5fefa638775c70bc65859edf7829d46430b556bcbdf5b1c467fefc19018cfb07bd9e3ac604475cb689ef9e83e9e6f4f0a3ece4e22e1c1c4fea413cad29d2d9a564fe5fa1f8b4603ea1bc.jpg "biristeri")
Ben senelerdir yalnızım... Bakın bunu ay sevgilim yok, yok arkadaşlarım kelek vs. tarzında düşünmeyin. Tam manada yalnızlıktan bahsediyorum. Nedir bu tam mana? İnanç sisteminiz yok olmuşsa (yüceliğe duyulandan basitliğe kadar aklınıza gelebilecek her şeye karşı olan inançtan bahsediyorum), sosyal her yapıya karşı anti-düşünceler oluşmuşsa (burada "her" kısmı hastalıklı bir düşünce olsa da sosyal yapılardaki adaletsiz, acımasız bazı gerçeklerin bilgisine ulaştığınızda, maalesef kurunun yanında yaş da yanıyor ve yavaş yavaş hastalanıyor düşünceleriniz), sevgi dediğiniz şeyi sadece ve sadece hayvanlara, doğaya, evrene beslemeye başlıyorsanız tam manadaki yalnızlığa hoş geldin diyorsunuz.
Kısacası insan ve onun eliyle ortaya çıkmış her şeyden şikayetçi olup hayatınızı buna göre düzenleyen bir insansanız (altını çizelim şu insanın) yalnızlık hakkında her şeyi biliyorsunuz demektir. Ve açıkça söylemek gerekirse bu bahsettiğim şey birkaç yılda değil, uzunca bir süre gerektiriyor.
Hadi ben hastayım, rahatsızım ama siz siz olun bunun üzerine gitmeyin. Gülün, eğlenin, için, sıçın. Filozof mu kesileceksiniz lan başımıza!