lovewkoko
    Uyumadan önce aklıma gelip yatakta utanmamı, gerilmemi sağlayan bir sürü anı aklıma geliyor bazen. Hepsi çok saçma ama geliyor işte. Yaptığım aptallıklar, keşke böyle söylemeseydim dediğim şeyler. Hatta kafamdan hiç olmamış senaryolar kurup kendimi gerdiğim bile oluyor. Bu gece aklıma gelip yatakta utanmama sebep olan anı şu: Geçen sene üniversitedeki ev arkadaşım apandisit ameliyatı oldu apar topar. Ameliyat bittikten sonra haber vermek bana düştü annesine. Çok evhamlı olduğu için söylemesem mi acaba diye düşünmüştüm hatta. Arkadaşım, annesi onu çok darladığı için telefonda tamam anne tamam bu kadar aramana gerek yok deyip durdu. Mecburen ben irtibata geçmek zorunda kaldım. Bana da watsaptan yazıyo, yarın için bilet almış gelecekmiş, neye ihtiyacımız varmış falan. Yok teyzecim gerek yok diyorum beni de darlıyor çünkü. Şöyle yatır dikişleri zarar görmesin diye talimat veriyor bana. Bi de ev arkadaşımın kız arkadaşı mesajlarına neden cevap vermiyormuş onu sordu. - Merak etmeyin Hakan ile ilgileniyor. Müsait olunca yazar size. Yanlarındayım zaten. + İyiler mi iyi bakıyor mu oğluma? - İyiler sikişiyolar. (Uzunca bi sessizlik, yaklaşık 10 dakika kadar. Sonra bu kadın neden yazmadı diye tekrar telefonu elime almam ve "İyiler selamları var" yazacağıma "sikişiyolar" yazdığımı fark etmem) Nasıl öyle bir şey yaptım? Ne düşünüyordum? Nasıl bir boşluktu hiçbir fikrim yok yemin ederim. O saniyeler aklımdan silinmiş gibi. Toparlama mesajları, özür dilemeler, arkadaşıma durumu söylemem. Komple her şeye kendi aramızda gülmemiz, allah belanı versin demeler ama annesi gelince benim yüzüme bakmaması falan. Yani komik ama bu gece bile keşke o mesajı elim kırılsaydı da yazmasaydım diyorum.

    Günün En Popüler Başlıkları