Dedem rahmetli benim ,dedem tarafından bir akrabamız oturmaya geldi konuşuyoruz. (Bu arada annem dedemin adı hergectiginde ağlayan birisi) konu nerden geldiyse dedemin boyuna geldi
Misafir : Rahmetli 2.10 du
Ben : yok dedem o kadar yoktu
Misafir : yok yeğenim mezarını ben kazdim
Hepimiz gözüne far tutulmuş tavşanını kaldık annem ağlayamadı bile