/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "uvercinnka")
Ben 158'im, eski erkek arkadaşım 198'di ve bana 182 olduğunu söylemişti. İlk buluşmada boğaz köprüsünde metrobüs merdivenlerinden çıkarken karşısındaydım çocuk basamakları çıktıkça sabırla bekledim, çıktıkça çıkıyor hâlâ ayağı görünmüyor. İnş sonu vardır bunun diye düşündüm. Yolda yürürken sohbet ediyorduk ama çocuk söylediklerimi 2-3 kez tekrarlatıyordu, bir ara utandı sağır gibi oldum bugün çok iyi duyamıyorum sanırım dedi. Ben sebebini çaktım tabii ki. Ses sana gelene kadar boşlukta yayılıyor merak etme kulakların sağlam dedim, acı acı gülüştük. Sonra "üff hava çok sıcak hiç esmiyor bugün" dedim. Yoo serin aslında yukarısı esiyor, dedi. O son buluşmamızdı. Daha büyük dezavantaj?