/ffa38dc81f175675ad271097134de95ca0816098/53616c7465645f5f4c8cced4931e24ecdf9f9fe3221037c2c056af28f4246aa42b273d7202bcdf82f6440e64484c36d748d60ef61cd5a8f5a17c48db68a4a9fdbd2ec91a0a0d48c71949700519bf9e2168c85c981a7fe51ae3c1d69734620c1b83a632e3f28d502917226785030e8631.jpg "elifanastasia")
Philomithos ve philosophoslar birbirleriyle hep çeliştiler. Oysa philomithos olmadan philosophos olunmaz. En iyi filozofların bir yüzü mitolojiye dönüktür. Neden diye soracak olursan... Bir analoji ile cevap vermek en doğrusu olur sanırım. Çünkü hayal gücü olmayan bir zekanın kuvvetli ezber gücünden daha fazla bir şey yoktur elinde. Ve maalesef bu da insana hakikati buldurmaz...
Aslında bu, günümüz entelektüelinin reddetmek istediği bir trajedi. Onlar, çok fazla yabancı kelime bilerek ve çok fazla kitap okuyarak, sanat eserlerini, yapıtları, sanat tarihini ezberleyerek hakikati bulduğuna inanırlar ve onların yaptığı kadarını yapmamış olan insanlar da söz konusu entelektüelin kendine karşı da oynadığı bu oyuna kanarlar ve sahte hakikatlerin peşinden koşarlar... Ve işte size büyük 2000lerin çöküşü... insan Tanrı olmak istiyor. Günümüz entelektüeli de Tanrı olduğuna inanıyor ve birilerini de buna inandırabilirse meşhur oluyor. Trajedi demiştim ya en başta. İşte bu yüzden trajedi. Tragedyaların doğumuna bakalım. Esas mesele çok netti. Tanrılara baş kaldıran, kafa tutan kahramanın tanrılar tarafından cezalandırılması ve hep bir ölçüsüzlüğü ve kibri yüzünden bedel ödemesi... Sonuç olarak biraz mithos ve biraz da logos ile bir filozof olabilirsin.