2.9b
16 Eki 2020
Şu Hayatta Kendinizi En Değersiz Hissettiğiniz An Neydi?
Arkadaşlarla tatile çıkmıştık. Herkes sevgili ile gelmiş tabii. Bir ben sap kalmışım aralarında. Başta abi ben gelmeyim sıkılırım falan dedim ama çok ısrar ettiler ben de sesimi çıkarmadım. Gittim ama daha yolda başladı pişmanlık. Bana kitlediler arabayı abi sen sür falan diye.
Neyse her şey tamam bazen sinir oluyorum ama idare de ediyorum yalan yok. Neyse 4. gün dediler ki akşam yemeğe gidelim. Yemeğe gitmek için bahçede topalanalım dedik. Beni gören diğerleri şey demesin mi abi çift olarak geliyoruz sen kal istersen. Deliye döndüm. Odaya gidip bilet aldım. Onlar yemekteyken ben çoktan yola çıkmıştım. Odalara gidince beni göremeyip aradılar. Dedim kardeş ben dönüyorum size iyi çift takılmalar. Daha da görüşmedim zaten. Kendimi inanılmaz değersiz hissetmiştim.
Babamı arayip" çok içtim beni burdan alır mısın " dediğimde telefonuma 3 gün boyunca cevap vermemesi.(içmemiştim son kez beni önemsiyor mu diye denemek istedim ve o gece eve bile gitmediğim halde merak etmedi). O zamanlar erkek arkadaşımın ben ağlarken aynada saçlarını düzeltmesi.bir süre sonra sağlık sorunlarımın ortaya çıkmasıyla kendime geldim ve bitirdim. Şimdi ne hayatıma giren insanlar gibi nede babam gibi bir eşim var.hicbirine benzemeyen eşsiz bir adamla her sabah uyanmanın tadını çıkarıyorum.kizima da öğreteceğim en ala şey babası gibi onu hep destekleyen biriyle birlikte olmasıdır.ve öğrendim.deger görülmek önemli değil kendine değer olmak en onemlisiymis 💎
1) Lise deki 4 yıl boyunca her tenefüs sınıfta kalan tek kişi olmak bir Allahın kulu bile bir aktivite yapmaya çağırmazdi tek gözükmemek için bütün vaktimi zil calana kadar lavabo da geçirdiğim zaman.
2) Grup ödevlerinde hocanın zorla gruba sokmaya çalıştığı kişi olmanın verdiği utanç.
3) Doğum gününü kutlayıp hediye aldığım her derdini dinlediğim insanın doğum günümde bana kullanılmış t short hediye etmesi
4) Üyesi olduğum tiyatro grubunda kazanılan yarışmayı kutlamak için zorla davet edildiğim mekânda yine ciddiye alınmamak
Ve daha niceleri ....
Babamın sebepsiz beni dövdükten 5 10 dakika sonra erkek kardeşimi kucağına alıp sevdiği an
3,5 yaşındaki kızım akşam çizgi film izliyordu, uyku saati ve tv yi kapatma konusunda tartışma yaşadık. Istediği olmayınca ben anneme gideceğim, anneciiim diye başladı ağlamaya, ama nasıl ağlama annem de annem. Kendimi çöp gibi hissettim, rezil bir durumdu, ne uyuyabildim ne bir şey yiyebildim, dert oldu içime. Bir iki hafta sonra anneleri beni aradı bana fırça çekiyor yok sen çocuklara kural koymuyorsun da, ben uğraşıyorum da bilmem ne. Meğer kızım bunun aynısını annesine de yapıyor, istemediği bir durum olunca ben babama gideceğim, babacıım, canım babam diye basıyormuş feryadı. Keyfim yerine geldi, anneleri bana fırça çektikçe ben gülüyorum. Böyle böyle ikimizi de kullanıyormuş mikrop. Gözlerimin önünde minik bir yılan yetişiyor resmen :)
Kapadokyada da 1 ay çalıştığım otelde aylık 291 euro maaş almam ve balon turunun 150 euro olması
Benim binememem ama alman ayı kamyoncu turistin binebilmesi
2.sınıf vatandaş olduğumu anladım
Annemle babama rest çekip yalnız eve çıkmak zorunda kaldığım zaman. Kimse beni arayip bir şeye ihtiyacin var mi diye sormamisti. Kalan son 130 liramla 20 gun idare etmek zorundaydim ve oturup hesaplama yapmistim. 20 gun boyunca en ucuz ne alıp yiyebilirim diye. Bir tek insan da arayip neye ihtiyacin var diye sormamisti. Kendimi nasıl değersiz hissettiğimi anlatamam
Arabalara olan ilgimi okadar saklayamamışım ki, babam bir akşam bana netten araba, renk, marka,model vb sorular sorup birini seçtirmişti. Özenerek seçtiğim arabanın anahtarının 1 hafta sonra abimin eline hediye olarak verilmesini izlerken yutkunmam bir kaç saniyemi almıştı.
Ne zaman üniversitenin whatsapp grubuna yazsam bi sessizlik oluyor. Muhabbet akarken benim yazdıklarıma sık cevap verilmiyor. İnsan üzülüyor :// alfa olaydım keşke
Geçtiğimiz yıllarda ailem dışında kimsenin hiçbir arkadaşımın doğum günümü kutlamadığı bir gün yaşadım. Hayatım boyunca unutmam, en değersiz hissettiğim andır.