12
28 May 2020
Neden Bu Korku, Yeni Başlangıçlara?
/fa0fa5bd6bb4a642dd89af4abe6630a18b7a47bf/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png)
Vidiom
Bu başlığa vidio eklemek için telefonundaki
dio uygulamasından
giriş yap!
/55f003de580007ef6f67512d49a7f52797f5dd5e/53616c7465645f5f3414c4b05d8e771c8f305d5f51ad28e9225d80cb9a3fc70ef8d536c5197c2cc1bd2254aa7eebdc293eb60dd40f35d3f067c86799b90e38478dee5e0c5fe183bc2ae65220374c304a66cd7839596f3554f2e26fdae885f4ccaba0ecde203360f56f24390868834e44.jpg "nursimarley")
Neden bu kadar çekiniyoruz konfor alanımızdan dışarı adım atmaktan? Keşfetmek, öğrenmek, bambaşka deneyimler edinmek neden bu kadar zor bizim için? Monotonluğumuza hapsolmak zorunda değildik. Bu kadar tekrara düşerek elimizdekilerden bir tık öteye geçememekten başka bir şey değil yaptığımız. Her adımımızı düşünerek atıyoruz. Ya kötü bir şey olur düşüncesiyle asla farklı yolları denemiyoruz. Bildiğimize güveniyoruz, bilmediğimizden korkuyoruz. Ama bazen risk almak da gerekiyor hayatta. Her gün açtığımız odamızın penceresinden değil de bir gün de yan odanın camından bakmamız gerekiyor manzaraya. Farklı bakış açısı kazanmak, farklı yolları keşfe çıkmak gerekiyor. Ama biz değiştirmekten o kadar iğreti oluyoruz ki alıştığımızdan asla geri duramıyoruz. Alıştığımız da bizi yerimizde sayan biri haline getiriyor. Kendi döngümüzün girdabında aşağı çekiyoruz kendimizi.
Merdivenlere yönelsek yükselebilecekken, yorgunluğumuzdan dert yanarak düz yolda yürüyoruz. Köşeyi dönmek zor geliyor bazen. En düzünü seviyoruz, hayatın da en düzü kalıyor tek seçenek. Gelişimi reddediyoruz. Sadece sevdiklerimizi seviyor; nefret ettiklerimizi hep kara kaplı defterimizde tutuyoruz. Önyargılarımızdan arınsak büyüyebileceğimizi aklımızın ucuna dahi getirmiyoruz.
Biz sona yaklaşmıyoruz da sonun bize gelmesini bekliyoruz. Öylesine tembeliz, öylesine vazgeçmişiz ki kendimizden bir yerlerde sarılacak bir umudumuz olduğunu unuttuk. Bir gün o umudun kapımızda belirivermesini ve bizim onu içeri almamızı bekliyoruz. Ne yazık ki ne umut bizi bulacak ne de biz o upuzun uykumuzdan uyanıp da o umudu aramaya gideceğiz.
Bense hala uyanış bekliyorum kendimden ve de sizlerden. Ben uyanmadıkça, siz uyanmadıkça sonsuz bir döngüde kaybolacağız. Ve dönüp baktığımızda kayıp zamanımıza üzüleceğiz sadece. Ne zaman bize geri dönecek ne de biz kendimize yeni bir zaman yaratmayı becerebileceğiz. Köreliyoruz. Kör oluyoruz bizi bekleyen güzel geleceğe.
/79593007bca2cd3a87423b3ce9b7f2a6528fbdfe/53616c7465645f5fc4b3d49a5b6de0cd6fbfce7d6c9cd808993f8e6186cfaa1a77cb92f649ec8cb8973f0f47c98fb2d7ed0eb00d0e8bcdc9e5ff1559b5501fb4faf36e1c0b66703d78a036131157bf70943888606392d2acbc3a9794c120c7f7a6dc2ed83a0cee5ba686b267dfc8f561.jpg "ketcaplisarma")
Çünkü o yeni başlangıçta bizi neler beklediğini ve nasıl şeylerle karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Bilinmezlik de korkuya sebep oluyor :)
/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "hesapsilindi00")
Kimse mükemmel değildir. Herkes yorum yaparken ona göre yapsın. Bugün kabul etmediğin bir şeyin yarın onun ehli olabiliyorsun.
Değişime açık insanlar kolay kolay öfkelenmezler. Dediğim dedik değillerdir. Farklı fikirlere gayet açıktırlar ve sürekli kendilerini geliştirirler. Bir arkadaşla bu konuyu konuşuyordum. İnsanların değişime açık olabilmesi için kendilerini tanımasının gerekli olduğunu söylüyordum. Ama çoğunlukta bu yok. İçlerinde böyle bir gayret yok. Gizliden gizliye bilinçaltına değişimin kötü bir şey olduğu kodlanmış. Bu yüzden kendileri kapalı kutu gibidirler. Zorlananlara bir lafım yok. Kişi zayıf düşmüşse onda bir mazeret yoktur. Çünkü özgür bir iradesi yoktur. Gerçi zorlanandan kastım fiziki müdahale. Kimse kafana silah dayatmamışsa bu bir mazeret değildir.
Peki değişim nasıl olacak? Bu mümkün müdür? Cevabım elbette mümkündür. Bir aydın kişi çıkıp anlatacak. Sağlam bir nesil meydana gelecek ve onlarda çevrelerindekilere anlatacak, izah edecek. Bu tür sosyal medyalar insanların kullanımına göre faydalı olabiliyor. Iletişimin kuvvetli olduğu bir çağda her şey mümkündür. Bizler sadece merak edip okumamız gerekiyor. Tabi bu da içten gelecek bir durum. İnsanlar buna izin verirse değişim başlar. Vermezlerse yapılacak hiçbir şey yoktur
/174e316ecc69000b4be27d03a1dc7dc984d54c43/53616c7465645f5f44d7af00c4e366eadd1246bf507c0c1dd3131e6f9db8965f06b3c18a2bd4513f524e54ba56fb9b854f1a1fe13f8392fdc03aacaa7115aaaffc6deb9b4c54d73a01dacce07ec136ec0aaa6047e3b482e57e52ed1559a06f988d02b88df318862788ff59e61543ea81.png "madashell")
Değişime karşı direnç... İnsan psikolojisinde en çok dikkatimi çeken konulardan bir tanesi. Çok enteresan. O ilk adımı atmamak için elimizden geleni yapıyoruz. Korkuyoruz. Bizi çok güzel hapsetmişler, kendi düşünce duvarlarımızı bile aşamıyoruz.
/d6938fa99bab4162c4351c91e9379c07c4e7461c/53616c7465645f5f3834a425a8ff324783ba935b66aac2a700f9a7888f0d2ed02d9db204beb329e356462b3e410cbcf10580370195fecc84ed1b9673b26523684cd125a7d3b8865c735242481000dbffec10d6e7bff4c94945c64f2aac13eed7717ce756c09f93db57d18d9fc4f41fce.jpeg "redkit00")
Kardeşim ne bu karamsarlık! Bu karamsarlıkla tabi ki yeni bir şeye başlaman zor olur. Ayrıca para yok para, bırakın romantik edebiyatını. Para olsa değil yan odanın penceresini her gün başka kıtada pencere açarım. Gerçeklerin farkında olmak gerekiyor birazcık.