210
6 May 2022
Çocukluğunuzdan Kalanlar
Ben çok büyük değilim tabi ama 7-8li yaşlarımda annemle muğlaya gittiğimi, arabada bu şarkının çaldığını hatırlıyorum aklıma geldikçe gülümsüyorum sadece:)
https://youtu.be/RbZEBeLgxYM
Evin içinde huzurlu bi ortam olduğunu hatırlamıyorum. Her gün sudan bir sebep bulup huzursuzluk yaratan bir babam vardı çünkü. Ama sokakta arkadaşlarımızla beraber oynadığımız oyunlar, yaz tatillerinde dedemlerin yanında geçirdiğimiz vakitler benim için çok değerlidir.
akşam ezanına kadar dışarda top oynardık amk acıkınca salçalı ekmek falan yiyoduk 1 lira alıyoduk 25 krşa falan twister alıyoduk kazanan takıma güzel günlerdi ah be mazi be
İzmirde çingene komsularımız vardı benimde karaşimşek oyuncak araba vardı pilli çocukları arabayı çalmış sokmusler kendi evlerinin kapısına zil yapmışlar 😂
Çocukken yaz tatillerinde Antalya'ya giderdik sonra oradaki kuzenlerle gezip denize girerdik ve arka fonda bu müzik çalardı. Şimdi ne zaman dinlesem o günlere gidiyorum.
https://youtu.be/waLp1H11xLY
Aklıma en çok dayak ve kaybolma geliyor. Bir de evimize yakın boklu dere vardı sürekli migrenimi azdırırdı. Gerizekalı annem nazar deyip muska yaptırmıştı.
Aklıma mıhlanan bir anı var. Babamın kitaplığı, içinde Kavgam'ın Almanca ilk baskısı ve İngilizce versiyonu, Erwin Rommel'ın Piyade Taarruzu kitabı, Seven Hassel'ın tüm kitapları, Çin'in askeri klasikleri, savaşlarla, WWII ile alakalı envai çeşit kitap. Sabahın köründe oynuyorum o kitaplarla, bir yandan da gözüm babamda; Alman tıraşından hallice açık kumral saçlarını iyice taramış, sinek kaydı tıraşını dikkatlice kontrol ediyor, tek bir mm bile kaçmamalı. Üniformasını düzeltiyor, sonra gelip saçlarımı örüyor, beyaz kurdeleyi bağlıyor, mavi önlüğümün bembeyaz yakasını düzeltiyor ve çıkıyoruz.
Her gün tekrarlanan bir şeydi ama nedense çok özel gelir bana.
Benim çocukluğuma dair en hoşuma giden şey ; akşama kadar mahalle maçlarında harap olduktan sonra, akşam serinliğinde başlayıp gece yarısına kadar sokakta umarsızca tekrar oyun oynamamızdı. Eskiden yaz günleri akşam serinliği düşünce herkes atardı kendisini kapı önlerine dışarılara falan ama şimdi insanlar sokağa çıkamıyor. 😕
Çocukluğumun en tatlı anısı kiraz ağacımızdı. Hemen kapımızın önündeydi. Her mevsimde ayrı güzeldi. Baharda arı vızıltısıyla dolardı. Hiç kurtlanmadığı için en yüksek dallarında kalan kirazları kışın kuşlar ısırıp düşürünce karın üzerinden alıp yerdik. Kuşun ısırdığı meyve tatlı olur derdi annem. Dalından salıncak gölgesinden kilim eksik olmazdı. En iyi arkadaşımızdı kiraz ağacımız.