25
13 Ara 2020
29 Yaşında Olmak
/fa0fa5bd6bb4a642dd89af4abe6630a18b7a47bf/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png)
Vidiom
Bu başlığa vidio eklemek için telefonundaki
dio uygulamasından
giriş yap!
/4018a5de666f0ce4db4a0346b0d9b248d7c6d23a/53616c7465645f5f7040212e66acfbff27a91eaa5b1fc770ba120acce2aa092071b5c1599067fc104c9eae2036335901156ba93b7a5e4f5382bf190ce9a0412aa8095395ea8eaf523a1b4d51926cbb5225a26d611a3ae0d5dfab5750fb7661d3c607a8932ab0d35fc28a5c4e0bfe80ba.jpg "dr_geyik")
Öncelikle bu şekilde yazdığım için tepki verenler olabilir, anlıyorum, formata aykırıysa üzgünüm, çok fazla konuşacak, dertleşecek kimsem olmadığı, olanları da derdimle sıkmak istemediğim için belki buraya anonim olarak birşeyler yazarsam yardımcı olur diye düşündüm. Hem belki bana benzer durumda olan başkaları da varsa biraz içlerini dökerler.
Bu yılın sona ermesiyle birlikte artık 20'lerimin son yılına gireceğim. 20'li yaşlarım çoğunlukla okuyarak ve çalışarak geçti. Ne öyle çok güzel bir aşk yaşadım, ne de kalabalık ve eğlenceli bir arkadaş ortamım oldu. Üniversite bitirdim, Yüksek Lisans yaptım, şimdi Doktoradayım. Ot gibi yaşamadım tabi ama geçmişi çok fazla sorguladığım günlerdeyim ve geriye şöyle bir baktığımda kaygı dolu genel bir koşuşturmaca içine çok seyrek olarak serpilmiş bazı güzel anılar görüyorum sadece. Gerçekten mutlu olduğum uzun bir dönem hiç olmadı. Hep anlık şeyler var. İyi arkadaşlarım oldu, ama çoğuyla görüşmüyoruz. Şu anda sevgilim yok, bir iki tane yakın arkadaşımla sürekli temas halindeyiz. Aile büyüklerimden biriyle yaşıyorum, kendi evim yok. Bankada az birşey birikmiş param var, gelirim yok, işim yok, enerjim hiç yok.
Akademisyen olmaya uğraşıyorum. Bu alanda çok kazık yedim. Sadece arkadaş bildiğim insanlar tarafından değil, hocam dediğim insanlardan da ihanet gördüm. Şimdi bir iki tane çok iyi hocam var, ancak geleceğime doğrudan bir etkileri olup olmayacağına emin değilim. Doktoram bittiğinde 32 yaşında olacağım. Eğer bu yıl başvurduğum bursların hiçbiri çıkmazsa KYK kredisi alacağım. Taahhütnamedeki miktar 86.000 tl. Henüz askere gitmedim, bedelli yapacak durum da yok gibi. 32 yaşında asker olacağım yani. Doktoralı bir er olarak kendimden 12 yaş küçük insanlarla 6 ay geçireceğim. Vücudumun kaldıracak durumu yok aslında ama çürüğe yazılabilecek bir durum da yok yönetmeliğe göre. Bunun ardından bir kadroya girebilir miyim bilmiyorum. Alanımda çok başarılıyım, herkes çok övüyor, 5 tane dil biliyorum, orijinal çalışmalarım var, yayınlarım da var, konferanslar da veriyorum, kadrom yok ama öğrencilerim var sürekli arayıp danışan. Ama hala hayatımı kurabilmiş değilim. Alanın durumundan dolayı da bunlar yeterli değil başarılı olmak için, tanıdık lazım hep.
Hiçbir şeyin net olmadığı, geleceğin çok karanlık olduğu bir noktadayım. Saçlarım dökülmeye başladı, kendi evimin olmaması, gelirimin olmaması çok koyuyor. Diğer arkadaşlarım da benim durumumda aslında ama en azından hayatlarında birileri var. Kimisinin evi var, iyi kötü çalışıyorlar. Ben ise başarılı olabilmek için çok yalnız bıraktım kendimi. İşe de girmedim hiç. Karşılığını başarı olarak da aldım ama gelir, ev ve bir hayat arkadaşının yokluğu bana sanki bu yaşıma kadar boşuna yaşamışım gibi hissettiriyor. Bu zamandan sonra artık hiç mutlu olamayacağımı düşünüyorum. Hiçkimseyle tanışmayacağım, kimseyle hayatımı paylaşamayacağım gibi bir izlenimim var.
Umarım bir gün her gencin geleceğe umutla baktığı bir ülke oluruz.
/8ec511c9fa90509b3b9c2c53320b4a2a822fbf45/53616c7465645f5f4f87c46e6d0e7412a55bf02dbb92fdf6e1fb65837d3bdc6306c0d6b07565d5e5e05221c4b56c1653f3e2a6ae23b0d428c0b81c627e6ad0811ec251bf8e10140c0e90a3fe1c21b758bb7ead45f1f19e493843dd7f7a25c26ac7ffa7b2fa95691006ec15afb2bbe876.jpg "676irmak")
/e785a9d520b6af32a2913a4f3a13768d5558dcaa/53616c7465645f5f5e0dd6a350e573cce734da933fb898124f0e75496a487b753ef66c8150ef23cbb4087996f15a900cfa251f33cf0f992b4ca0d81656acd7c1ca04d3b8a77d72439fc2e3da3ca6a5f7b33f87c2942f972a75645045a9ef69587382aed9feed5a38c47311e3cb6d375e.jpg "lydia-bad-mood")
Hocam seni iyi anlıyorum ben de yüksek lisans düşünüyordum ama önceliğimi kpss verdim.Atanmayı bekliyorum.Zor bir süreç kolaylıklar diliyorum.
/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "me_out_bye")
Okumadım sorry. Bizde o yaşlardayız. Neye sıkılıyorsa canın tek değilsin bunu bil. Bende tek sanardım kendimi hep benim başıma geliyor diye çünkü etrafında goremiyon bazen sanki herkes mutlu bi sen degilmişsin gibi geliyor bazı donemler ama öyle degil. Onlar hep maske. Bazi insanlar guzel gozukur gulumser disarda ama ayni şeylerle ugrasiyor inan.
internette bir baktım herkesin ana hikayesi aynı sadece ufak degişiklikler var. Başka yüzler başka ortamlar. İnternet bu açıdan çok hoş. Keşke daha onceden kavuşsaydık. Sadece ufak çevrenle kalmıyorsun nerelerdennn ne insanlar tanıyorsun. Belki senin aynın 🙂 Bambaşka bir yerde o da uğraşıyor işte. Böyle hoş şeyler 🙌🏻
Sabır kazandırır. Sabırli ol.
Eglenip gülmeyi unutma bu da cok önemli. Tamamen kopma dünyadan.
Ve son olarak seksen'in dediği gibi ne olduysa oldu bitti oturup bekleme. Tamam bir süre kendine gelme suresi olur o zmn öyle geçer ama daha sonra kendine gel ve devam etmeye bak. Başka çaresi yok. Hayat bu.
Kimse oturduğun yerde sana güzel hayat vermeyecektir. Çabalayıp duracağız anca. Rahata erenlerin hepsi kendisi yapmıştır. İnsan hayatlarına bakar okursan.
İstisnalar hariç 3 5 tane babaden atadan şanslı.
Gerisi herkesin kendi başarısı zaferi emeği.
-
Hayatın temelleri. Asla kaybedilmemesi gerekenler. Kaybedince digerlerinin hicbir onemi kalmadiğı ;
1)Sağlık.
2)Neşen mutlulugun gülümsemek eglenebilmek. Moralini toplamak.
3)Sevgi
Bunları korumaya devam. Bunlar hayattır.
Bunları kaybedersen başka her şeyin olsun önemi yok. Keyif almazsın.
Para yok listede. Para daha sonrada.
Bu üstekiler olunca paran illaki olacaktir.
Önemli olan 3ü.
Bye.
/aa1bfad3b7c44ba6b328e57cec5c6abb61facaba/53616c7465645f5f47c3c75db061fefc5314be8b0c7c6d4109d4e9867dc7bd270f1b9ff4bfac63e52a53446fe20507fc4b32c13f9ffa13deba6b4c9e246278661e25d2bebe0d6c21bc95a237f5f8fd9b5673c8f6c416cf2d2401395b7d73e1e91be6ae13a077552646ebf2f86def289f.jpg "littlejohn")
Ben de 29 yasindayim. Az cok anlayabiliyorum seni. Kendini sakin yalniz hissetme bu ulkedeki cogu genc senin yasadigin problemlerle karsilasti, karsilasmakta veya karsilasacak. Ha tabi bu iyi bir durum mu tabi ki hayir. Ama malesef ulkenin hali icler acisi. Mavi boncuk dagitanlar bilmiyorlar ki neler yasiyoruz. Ben bazen universite okuduguma cok pisman oluyorum. Ne gerek vardi bunca yil okumakla ugrastim. ( bir de muhendislik. Agzimiza sicti hocalar:) ) Lise mezunu bekci benden cok kazaniyor.
Ama iste napicaksin yasamaya, hayallerinin pesinde kosmaya, mutlu olmaya veya mutlu olmak icin cabalamaya devam:)
Not: ne zaman istersen dertlesebiliriz;) benim de anlatacagim cok sey var sjjsvs
/3ee02e158f2bc4e8d9b33235a0df918c713653f8/53616c7465645f5f3c191f90458b63aea171895095c95e4e975f0019eeb3c31893d5896c29baaccaacadcb89888404a62014766198369ecc472097b955252b687f7e905ec6d838e880d57b365ffa79b72b0c5aee537957da1c24565eb87253923157e8b9fe4f40cd0e3a7a767d0bb694.jpg "absurdizm")
emeğine sağlık güzel insan. her insanın hayatında ne yapacağını şaşırdığı bir dönemi olacak elbet. senin yapman gereken pes etmemek. babam ben 3 yaşındayken askere gitti. takriben 40 41 yaşlarında felan. onlar 6 ay değil 2 yıl yapıyordu. anlatabiliyor muyum? hiç bir yeri kazanamazsan bile tercümanlık yaparak para kazanabilirsin. illaki önüne seni çok sevecek birisi çıkacak. yeterki bekle. zamana bırak.
ne diyor şarkıda 'zaman her şeyi çözer, şu beklemek olmasa'. sabret güneş vaktinden önce doğmaz. 🤗🐥💚😊
Hocam, umut her zaman vardır. Çok çabalamış, emek vermişsin.Karşılığını almak istemen de en doğal hakkın. Ama üzülerek söylüyorum ki bu ülke kendi insanına, öğrencisine, mezununa, hocasına maalesef hak ettiği değeri vermiyor.Bu durumda yalnız değilsin. Çevremde akademik kariyer yapmak isteyen ve senin durumuna benzer şeyler yaşayan insanlar çok oldu..Sabır dilerim. Yıpratıcı bir süreçtir.Er ya da geç emeğinin karşılığını alırsın inşallah..
/ac342fce5d90a8ffc7b1ce7e6791e7e64bce61e6/53616c7465645f5f4da9887845f5c56a24827c31c82edb44264ec1820407f4ffbce1520592b73ba0791d64baf4643074ee939262df087ecf0ba7237eba35daedd384666abc8ef4bc4504643a4b7ae3e0a3817b962b7027d7e5a180a38395e5208adb36012181397609ca69ee4760b634.jpg "evars")
Buraya yazmak icin giris yaptim normalde sadece yorumlari okurum, yazdiklarin etkiledi beni, ben de 29 yasindayim ve senin hislerinin çogunu yasamis biriyim ve tek degilsin. Yazacaklarim belki anlik iyi hissettirecektir ancak sevgilin, isin, evin olsa da olmasa da degerlisin sen, bizi tanimlayan bunlar degil sadece. Cok fazla olumsuza odaklanma. Psikolojik destek alabilirsen al ( universitedeyim demistin ucretsiz olabilir) yoksa bazi kitaplar onerebilirim.
Arkadas edin iyi gelecek.
Sadece yuruyus yap gerekirse gunluk
Tabi bunlari yapmak icin enerjiye ihtiyacin var, bunun icinde zihnindeki olumsuz inanclardan kurtulmak icin caba gostermen gerek.