/4018a5de666f0ce4db4a0346b0d9b248d7c6d23a/53616c7465645f5f7040212e66acfbff27a91eaa5b1fc770ba120acce2aa092071b5c1599067fc104c9eae2036335901156ba93b7a5e4f5382bf190ce9a0412aa8095395ea8eaf523a1b4d51926cbb5225a26d611a3ae0d5dfab5750fb7661d3c607a8932ab0d35fc28a5c4e0bfe80ba.jpg "dr_geyik")
Öncelikle bu şekilde yazdığım için tepki verenler olabilir, anlıyorum, formata aykırıysa üzgünüm, çok fazla konuşacak, dertleşecek kimsem olmadığı, olanları da derdimle sıkmak istemediğim için belki buraya anonim olarak birşeyler yazarsam yardımcı olur diye düşündüm. Hem belki bana benzer durumda olan başkaları da varsa biraz içlerini dökerler.
Bu yılın sona ermesiyle birlikte artık 20'lerimin son yılına gireceğim. 20'li yaşlarım çoğunlukla okuyarak ve çalışarak geçti. Ne öyle çok güzel bir aşk yaşadım, ne de kalabalık ve eğlenceli bir arkadaş ortamım oldu. Üniversite bitirdim, Yüksek Lisans yaptım, şimdi Doktoradayım. Ot gibi yaşamadım tabi ama geçmişi çok fazla sorguladığım günlerdeyim ve geriye şöyle bir baktığımda kaygı dolu genel bir koşuşturmaca içine çok seyrek olarak serpilmiş bazı güzel anılar görüyorum sadece. Gerçekten mutlu olduğum uzun bir dönem hiç olmadı. Hep anlık şeyler var. İyi arkadaşlarım oldu, ama çoğuyla görüşmüyoruz. Şu anda sevgilim yok, bir iki tane yakın arkadaşımla sürekli temas halindeyiz. Aile büyüklerimden biriyle yaşıyorum, kendi evim yok. Bankada az birşey birikmiş param var, gelirim yok, işim yok, enerjim hiç yok.
Akademisyen olmaya uğraşıyorum. Bu alanda çok kazık yedim. Sadece arkadaş bildiğim insanlar tarafından değil, hocam dediğim insanlardan da ihanet gördüm. Şimdi bir iki tane çok iyi hocam var, ancak geleceğime doğrudan bir etkileri olup olmayacağına emin değilim. Doktoram bittiğinde 32 yaşında olacağım. Eğer bu yıl başvurduğum bursların hiçbiri çıkmazsa KYK kredisi alacağım. Taahhütnamedeki miktar 86.000 tl. Henüz askere gitmedim, bedelli yapacak durum da yok gibi. 32 yaşında asker olacağım yani. Doktoralı bir er olarak kendimden 12 yaş küçük insanlarla 6 ay geçireceğim. Vücudumun kaldıracak durumu yok aslında ama çürüğe yazılabilecek bir durum da yok yönetmeliğe göre. Bunun ardından bir kadroya girebilir miyim bilmiyorum. Alanımda çok başarılıyım, herkes çok övüyor, 5 tane dil biliyorum, orijinal çalışmalarım var, yayınlarım da var, konferanslar da veriyorum, kadrom yok ama öğrencilerim var sürekli arayıp danışan. Ama hala hayatımı kurabilmiş değilim. Alanın durumundan dolayı da bunlar yeterli değil başarılı olmak için, tanıdık lazım hep.
Hiçbir şeyin net olmadığı, geleceğin çok karanlık olduğu bir noktadayım. Saçlarım dökülmeye başladı, kendi evimin olmaması, gelirimin olmaması çok koyuyor. Diğer arkadaşlarım da benim durumumda aslında ama en azından hayatlarında birileri var. Kimisinin evi var, iyi kötü çalışıyorlar. Ben ise başarılı olabilmek için çok yalnız bıraktım kendimi. İşe de girmedim hiç. Karşılığını başarı olarak da aldım ama gelir, ev ve bir hayat arkadaşının yokluğu bana sanki bu yaşıma kadar boşuna yaşamışım gibi hissettiriyor. Bu zamandan sonra artık hiç mutlu olamayacağımı düşünüyorum. Hiçkimseyle tanışmayacağım, kimseyle hayatımı paylaşamayacağım gibi bir izlenimim var.
Umarım bir gün her gencin geleceğe umutla baktığı bir ülke oluruz.