/b4881be9e5010cef1fc9d7ae8d71ab33ab48ceff/53616c7465645f5fae0d9cbea2636cdd754ea80e34995ae565db6cbafdff646b5e75433e733698b89698c76989705b7158f2d774dcfe746db5b9f82afc14e4305193d8f0bb0ea83f17852c9f4197244c3a0c5cd2f94deaff156149eee821df056075b88ec7091811489e4d3c286c55d9.jpeg "icarus_fall")
17 Ağustos 99 depremini yaşamış, enkazdan burnu bile kanamadan çıkan ve iki kardeşi ile annesini kaybetmiş biri olarak yazıyorum. Yakın akrabaları, arkadaşları, tanıdıkları yazmakla bitmez...
Bu yıkımdan bedenen sağlıklı çıksan bile ruhen sağlıklı çıkmak gerçekten zordur. Bazı insanlar vardır ki hem kendi hem de çevresindekilerin güçlü kalabilmesi için üzülmez veya üzüldüğünü göstermez. Bunu bazen bilinçli bazen bilinçsizce yapar.
Önemli olan kısa vadede hem bedenini hem de ruhunu olabildiğince korumaya almak, tabi vakti geldikçe de içine attıklarını bir şekilde içinden çıkarmak...
Orta vadede ise yarı profesyonel yarı amatör bir spor ya da bir hobi ile uğraşmak, bununla birlikte ulaşılması güç hedefler belirlemek ve bunun için sadece çalışmak...
Bu şekilde 24 yıl geçirebildim. Uzun vadeyi geçip geçmediğimi bilmiyorum. Kendi açımdan durum tespiti yapacak olursam evlenip çoluk çocuk sahibi olmaya cesareti şimdiye kadar bulamadım, hep kaçtım.
Demek istediğim şu; illaki bu afet geleceğinden bir şeyler daha çalacak bunun ne olacağına ya da ne olmayacağına yön verebilecek kadar güçlü kalmaya çalış...