/9879147fa1f70fca94c8367e8f5e2d60c77fa306/53616c7465645f5fc24940a3b8a9122b6ce1e1b24797646f8b9e6b3eeae07ea26fe1df6ea1f3bcbbc3a8f46a67b9cda5d4a06736430a932af86b4c8648b6fac2b205b26622e75ee8352f168e38b2ba3ccd670a06015a1e8bf68af5c0309e4dbcc8af6273d4944d30066f01b925d43a7e.jpg "jackahparig")
1.3
Alarmın sesiyle gözünü açtığında, dinlenemediğini farketti. Yatağına yastığına sırnaşıp biraz daha vakit geçirmek istedi. Geç kalmamalıydı, karikatüre baktı, enerji dopingini alıp hızlıca giyinip kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında postacı ile gözgöze geldi;
-Mavi Mantık mı?
-evet
-telgrafınız var
-telgraf mı kaldı ya bu zamanda?( şaşkınlık mimikleri koşu bandında en hızlıdaydı)
Okudu;
Sabır bizlere şuan için verilen bir kavram stop Yarının kaygısına harcamaya çalışırsan yetmez stop
Şoku hızlıca ara sokaklarda atlatıp, sonra hızlı zamanlarından kalma keyiflerin çakır olduğu bir ortamda herhangi bir arkadaşına bişeyler anlatmış olabilirdi. Okula geç kalmamak için çok önemsemedi bu durumu.
Bir hafta sonra aynı postacı okulda ‘Mavi Mantık mektup var, şuraya imza atmalısınız’ dediğinde hatırladı telgrafı. Mektubu da telgrafı da Yeşil Duygu yazmıştı.
Hatırladı tozlu raflarda olan tespiti; “Mantık soğuktu, mesafeliydi, kararlıydı. Duygu ise sıcakkanlı ve değişken.”
Açtı okumaya başladı...