/405e22ccb6da2598c905c4b2f55a1975595f3f15/53616c7465645f5fba7269134e4f70b3516f9729710747b0ba834f0ab702c4f03a71c20ee9b0379e6cb278ba823c4e766412b1ef59dfdf832f52ac8a63bf584fcb4652750853c37eee356bc430442f803ddadba39812626a694a6c1cd72cf465911b6c776f98864d2b7ed1b7dbf62309.jpeg "lutfen-ama")
İnandım gitti, ne olacak yani ya?😌 Umut etmek için bahane arayıp bunu da uzayda salınan bi yıldıza ve aya bağladım. Mutlu ettiyse ne önemi var ki mantıklı olup olmamasının? Belki de umut edip bir şeylerin peşini bırakmadan çalıştım ve ben başardım aslında ama o ayla yıldız kavuşuyor diye kendimi avuttuğum an olmasa pes edecektim belki de. Her şeyi mantıkla halletmeye çalışmaya zorlamak neden? Neden gerçekçi yaşamam gereksin ki, buna da inansam ne kaybederim?? Tüm saçmalıklara inanıyorum bundan sonra oh be rahatladım mantıksızlığın rahatlığını yaşamak varken neden kasayım kendimi? 😌