/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "bukaleemoon")
Bana dogru uzandi, bir deri bir kemik kalmis, ates gibi yanan eliyle elimi tuttu. Vanya, dedi, ben ölünce Natasa'yla evlen.Bunu çoktan beri düsündügü belliydi. Gözlerinin içine bakarak sessizce gülümsedim. Gülümsedigimi görünce o da gülümsedi, zayif parmagini beni tehdit eder gibi, muzip bir tavirla salladi, yüzümü gözümü öpmeye basladi...Ölümünden üç gün önce nefis bir yaz aksami perdeyi kaldirip pencereyi açmamizi istedi. Küçük bahçeye bakiyordu bu pencere. Disardaki yesillige, batmak üzere olan günese uzun uzun baktiktan sonra birden bizi yalniz birakmalarını istedi. Çok bitkin oldugu için zayif bir sesle,
Vanya, dedi, yakinda ölecegim. Hem de çok yakinda... Beni unutmamani istiyorum. Hatira olarak sunu birakiyorum sana. (Boynuna haçla beraber asili muska gibi, beze sarili irice bir seyi gösterdi.) Ölürken annem birakmisti bunu bana. Ben ölünce al onu, aç, içinde yazilanlari oku.
Dostoyevski-Ezilenler