/3b80aead4f2b88c23a831fd5c64b39b3e6e335e9/53616c7465645f5fbd467f803b67e71201549702bd22932757894f5de565e692dcaddf16e36293f49c5b9418975a8e6af6ef8187d9e657a2bced961f9a5018c4d590857fc1ea30653070b356202d3732751852af1d8e676c4ce096052020ad4b166a5cdb776b5b9224b8b7c6fb699a5a.png "vnsutopia")
Kimseyi küçümsediğimden değil ama bu sorun gerçekten kişinin kendisi için de acılı ve sancılı bir duygu durum bozukluğu. O da yaptıklarından ve söylediklerinden memnun değil, iş işten geçtikten sonra yaptığı geri dönüşler, başka biriyim artık demeler, geçmişteki kişileri geri istemeler vs. İlaç kullanmayı seçeni bir tık yakın olmak istiyor içinde yaşadığımız dünyaya, sabitliyor kendini ilaçların dozuyla, fazla uyuyup az hareket ediyor. Konulara ve olaylara dahil olmak istese de ilaçlar bunu engelliyor.
İlaç kullanmayı kabul etmeyen taraf ise bütün duyguları doruklarda yaşamanın peşine düşüyor. Sonrası önemli değil onun için, yalnızca yaşamak istiyor. Kimin zarar göreceği umrunda bile değil. Manik dönemde duyguları ve enerjisi en yüksek seviyelere çıkıyor, dozunu aşacak davranışlar sergiliyor. Depresif dönemde ise içine kapanıyor ve hiçbir şey yapmak istemiyor. İntiharı sık sık düşünebiliyor bu yüzden. Edenleri var. İki kişinin bir araya gelemeyişi aslında bu. Böyle birine aşık oldunuz mu mesela? Ya da ben psikoloğum ona yardım ederim ona destek olur kurtarırım diye girişimde bulunduğunuz biri oldu mu? Herkesin kendine göre psikolojik sorunları var elbette kimse mükemmel değil, ama bipolar bozukluğa sahip biriyle ilişki yürütmek ne kadar mümkündür?