/3b80aead4f2b88c23a831fd5c64b39b3e6e335e9/53616c7465645f5fbd467f803b67e71201549702bd22932757894f5de565e692dcaddf16e36293f49c5b9418975a8e6af6ef8187d9e657a2bced961f9a5018c4d590857fc1ea30653070b356202d3732751852af1d8e676c4ce096052020ad4b166a5cdb776b5b9224b8b7c6fb699a5a.png "vnsutopia")
Özgüven eksikliği olan bir arkadaşım vardı. Erkek arkadaşıyla olan problemlerini ne zaman anlatsa hep kendisini onaylamamı, haklısın dememi beklercesine anlatırdı olayları. Gerçekten de onu dinlerken ne çok acı çekiyor diye düşünmüştüm ta ki olayları bi de erkek arkadaşından dinleyene kadar. Ondan sonra güvenim gitgide azalmaya başladı ve sonrasında anlattığı şeyler fantastik gelir oldu bazen ciddiye almıyordum bile çünkü gerçekçi gelmiyordu artık. Ama bu tavrıma rağmen o anlatmaya devam ediyordu ta ki ben araya mesafe koyana kadar. Artık anlatmıyor, en azından bana.