/5510ebfc870a7dce42168961a40eecd8efe56b0a/53616c7465645f5fb0ee25db95a56bdd8fd9093c90f292e0f9eb1400da545e18cdd0c37f421a90a34eda217d661db838b419b3c7cabd7a0d37bb1d8cc135c3c11749227d54c9bfb8315bb14600b0d00377c507457aaa98f5b256d0021b6b8a0f5a0c7ecb34cc50201b387b107fca5428.jpeg "kalpci")
Diğer erkekleri bilmem ama beni mutlu etmek zordur, örneğin, kalem mi alacak, "aaa ne güzel hediye" demem, kullanılabilirliğine-ergonomisine bakarım, düşünmüş mü hediye alırken sorgularım... Yatakta kadının görevleri vardır, soyunması yetmez misal. Vizyonu olan bana bşiler katan kadınla sohbet etmek isterim, boş beleş alışveriş muhabbeti çeviren kezbanlardan sıkılırım... Rijitim biraz, çünkü ben kadınları mutlu etmek için çabalıyorum, geri dönüşlerde olumlu... Ben süprizimle çok kadını mutluluktan ağlattım... Hediye seçeceksem enine boyuna inceler düşünür öyle alırım, hatta almam el emeği yaparım, kitaplar okuyup araştırmalar yaparak sevişiyorum, mesai harcıyorum, önemsiyorum... Özetle, ben karşımdakine ne kadar değer veriyorsam ondanda o kadar değer görmek isterim, ben mutlu etmek için çalışıyorsam o da çalışacak ama Türk kadınları biraz tırt bu konuda, çok şımartılmışlar, sürekli "tüm kadınların hamı var prences" hatırlatması yapmak zorunda kalıyorum