Penceremde atlas çiçekleri yaşlanırken
Mutlu insanların hercai menekşeleri, güneşin şavkıyla yeni yerler belirliyor acı hatıralarıma.
Karanlığa bile leke düşürülebilirmiş, o zaman anlıyorum.
Paslı imlalar getiriyorum, senin imalarının açtığı bereketli göğüslere.
Göğüslenememiş yüklerin altında eziliyor omuzlarım.
Ve bir yeniyi daha anımsıyorum gücüyle kaybedişin.
Oldu mu? :)