/aa7d205f8ce0ddf283c8586a67917b329e8d67d8/53616c7465645f5fa1418d9e9bc3f88cfa2d159fb2b710b5e1d301be8885499969738d106adc591f104cd72d6bb4d34256f2fa999d6ef4e7130010ca8a6afb7885adfd9c6eb3600d8b74b17f7b7aab9c05157037cba61f917e57dd03586891706c23ace2f23abf0c25e91d9cd2b4e40f.jpg "modernnecla")
''Kavga çıkmasın diye sustuğum zamanlar, kırılmasınlar diye yuttuğum konular, ve kaybetmemek için alttan aldığım insanlar oldu.
Şimdi anlıyorum ki bazı kavgalar çıkmalı, bazı kalpler kırılmalı ve bazı insanlar kaybedilmeliymiş. sürekli gönül yapmaya çalışınca kıymetin kalmıyormuş''
Bu gün böyle bir paragraf okudum o kadar hak verdim ki.. Hiç uğruna piç olan duygular neden hep bizimkiler oluyor neden hiç arşı taraflar üzülmüyor ya.