/1c1ebc77167eceba48b27f68fa8fc0eb22bc2294/53616c7465645f5fd1c5a582c4b5228e990b4a6c034a4e51f71b0446f0c96db029b189fca1535de9c752b4a82c43f24bccfbff1cb7edab38343a26a425be9baf404eb7ff79f8fccaaaefc7429fee564994245f9ee3240d90fb64b66b389e71af01b6be8e4fb747e19edcb6b8151c70e6.jpg "bukafelos")
seneee 2016, 26-27 yaşlar. sri lanka'da az görülür bir türkün sahip olduğu bar gibi bir yer var oradayız. türkler, ruslar, filipinliler, belaruslular falan takılıyoruz. çok güzel arkadaşlıklar edindik falan ama ne yaşandıysa o gece yaşandı ve bitti dağıldık. sadece sosyal medyadan ekleştiğim bir kaç kişi ve bir daha arayan yok soran yok mis gibi.
aradan 1-2 sene geçti. filipinler manila'dan bir kaç günlüğüne başka bir şehire geçicem. şehire daha geldiğim gün sen bi hengameye gir, cüzdanı çaldır. ulan elin memleketinde para yok, telefon gitti, kalacak yer yok, iz bilmem yol bilmem.
hayatımda bu kadar boktan hissetmedim kendimi. dışarıda kalmışım, zaten filipinler'İn yarısı ya eşcinsel diğer yarısı da trans. parayı falan geçtim izzet-i nefsim söz konusu.
elimden hiç bir şey gelmeyeceğini anlayınca bir parka oturdum. bıraktım kendimi evrenin kollarına ''ya dedim ey ümmet-i evren, bıraktım kendimi sana ne olacaksa olsun!''
biraz yürüyüp park çıkışında ki yol sapağına geldim. hiç bir amacım yok, gideceğim yer yok, para yok, yok yok yok. sola ya da sağa sapacağım. iki seçenekte önemsiz. ben de her sol görüşlü kişinin yapacağı gibi sağ tarafa döndüm. daha 30 adım atmadan, sri lanka'da ki gruptan bir kaç kişi, o kadar zaman geçmiş ama ağlayarak boyunlarına sarılacağım neredeyse . tabii ki aldılar götürdüler sahip çıktılar sağolsunlar. akşam g.tü kurtarma derdindeyken, gecenin sonu motorlu jakuzi içinde cin keyfiyle bitti.
gerçekten şanslı kullunum tanrım. tenks.