İnsanlara istediğin kadar "hayır" diyebilirsin. Ve bu çok normal.
Hayatına birini almakta çok seçici olabilirsin. Sınırlarının olması gayet normal.
Senin hatan olmadığını düşündüğün durumların sorumluluğunu almak istememen çok normal.
Bazen iyi hissetmek için yalnız kalmaya ihtiyacın olması çok normal. Bu, birine tavır koyduğun anlamına gelmez. İnsanlar anlamak istediğini anlar.
Bazı durumlarda kendin için en iyi olanı seçmen çok normal, seçimin birilerini kırmış olsa dahi.
Herkesi memnun etmek zorunda değilsin. Bu tavrin, bazılarına çok bencilce gelse de, çok normal..
Sana iyi hissettirmeyen arkadaşlıkları, ilişkileri bitirmek istemen çok normal. Onlara şöyle söyle: "Şu sıralar bana iyi gelmiyorsun"
Şimdi bu durum için beni zorlayan şey hemcinslerim. Karşı cinse çok kolay, " hayır " ya da " bana iyi gelmiyorsun " diyebilecekken bu bir kadın arkadaşım ise kara kara düşündürüyor. Acaba nasıl uzaklaşabilirim? Nasıl " gelme " ya da " gelmeyeceğim" i söylerim, onu nasıl hayatımda istemediğimi anlatmadan hayatımdan çıkarabilirim. Tâbiî bazıları tehlikeli de oluyor o yüzden g*t kolluyorsun. Ya intikam almak, bana zarar vermek isterse? Bazen erkeğin şiddet ya da ölümle tehtidinden bile korkutucu olabiliyorlar. Buyrun kızlar özeleştiriye.
Yine de kendime hatırlatma...
"Herkesi memnun etmek zorunda değilsin. Bu tavrın, bazılarına çok bencilce gelse de, çok normal.."